David J. Gladstone i wsp. Screening for Atrial Fibrillation in the Older PopulationA Randomized Clinical Trial. JAMA Cardiol. 2021 online
W piśmie JAMA Cardiology ukazały się wyniki randomizowanego badania SCREEN-AF, poświęconego skryningowi w kierunku nierozpoznanego migotania przedsionków (AF) u 856 bezobjawowych osób w wieku 75 i więcej lat z nadciśnieniem.
Konsekwencje udaru związanego z AF mogą być dewastujące. Jednakże często AV wykrywane jest dopiero, gdy udar już wystąpił.
Większość poprzednich badań and skryningiem u osób bezobjawowych miało charakter obserwacyjny, bez grupy kontrolnej. Badania randomizowane były natomiast ograniczone do jednorazowej oceny akcji serca palpacyjnie lub w EKG.
W badaniu SCREEN-AF w grupie interwencji pacjenci przez dwa 2-tygodniowe cykle mieli ciągłe oznaczenie EKG przy użyciu plastrów (Zio XT, iRhythm Technologies). W grupie kontrolnej opieka standardowa polegała na badaniu palpacyjnym i auskultacji wyjściowo i po 6 miesiącach.
AF wykryto u 23 (5,3%) pacjentów w grupie interwencji i u 2 (0,5%) w grupie kontrolnej (P = 0,001, number needed to screen 21). Mediana czasu AF wyniosła 6,3 godz., zasięg 1,3 godz. -28 dni. Antykoagulanty włączono u 75% pacjentów z wykrytym AF.
Jak stwierdzają autorzy, w badanej grupie opisany skryning był możliwy do zrealizowania, dobrze tolerowany, 10-krotnie zwiększył wykrywalność bezobjawowego AF i w większości przypadków spowodował wdrożenie leczenia przeciwzakrzepowego.
Badacze zwracają a uwagę, że mediana punktacji CHADS2–VASc u osób z wykrytym AF wyniosła 4, co oznacza roczne ryzyko udaru 7%, które może być obniżone do 2% przy antykoagulacji.
Wyniki badania SCREEN-AF są potwierdzeniem wcześniejszej podobnej podobnej próby klinicznej mSTOPS, gdzie odsetki nowo wykrytego AF wyniosły w grupie interwencji i kontrolnej odpowiednio 3,9% i 0,9%.
Zdaniem autorów nadszedł czas na duże badania dotyczące wpływu skryningu na twarde punkty końcowe: zgony, udary, poważne krwawienia, a także oceny efektywności kosztowej. Dopiero po uzyskaniu wiedzy na temat korzyści, ryzyka i kosztów będzie można szeroko zalecać takie postępowanie.
Jak zauważył główny badacz David J. Gladstone (University of Toronto, Ontario, Canada):
Nie chcemy, aby pacjenci wysokiego ryzyka byli niedostatecznie leczeni, ale też nie chcemy nadmiernego leczenia pacjentów nie wymagających antykoagulacji.
Opracowano na podstawie: JAMA Cardiology, 24 lutego 2021
Marcin Kargul