David E. Leaf, Adit A. Ginde. Vitamin D3 to Treat COVID-19. Different Disease, Same Answer. JAMA 2021. Published online
W badaniach in vitro witamina D i jej metabolity wykazują aktywność przeciw drobnoustrojom i działanie przeciwzapalne a w modelach zwierzęcych zmniejszającą uszkodzenie tkanek pod wpływem urazu. W badaniach obserwacyjnych u ludzi niskie stężenia witaminy D wykazują związek z gorszym rokowaniem w ostrych chorobach, w tym COVID-19.
Jednakże, duże dawko witaminy D (540 000 IU) stosowane u krytycznie chorych pacjentów w badaniach VITdAL-ICU i VIOLET nie wykazały korzyści klinicznych. Podobnie próby kliniczne nie wykazały skuteczności witaminy D w prewencji chorób przewlekłych.
Pandemia COVID-19 ponownie wzbudziła zainteresowanie witaminą D z powodu możliwego wpływu na replikację wirusa i hiperzapalenie (hyperinflammation). W JAMA ukazała się praca z Brazylii, w której autorzy 240 hospitalizowanych z powodu COVID-19 pacjentów losowo przypisali do pojedynczej doustnej dawki witaminy D3 (200 000 IU) lub placebo, średnio 1,4 dnia od przyjęcia do szpitala. Wyjściowe średnie stężenie witaminy D 21 ng/ml wzrosło do 44 ng/ml.
Nie stwierdzono różnicy między grupami odnośnie punktów końcowych badania: długości hospitalizacji, śmiertelności szpitalnej, przyjęć na oddział intensywnej terapii i konieczności mechanicznej wentylacji.
W edytorialu autorzy omawiają ograniczenia badania i przypominają, że toczy się jeszcze około 30 prób klinicznych poświęconych witaminie D i COVID-19. Biorąc pod uwagę całość danych nie mamy na razie podstaw do rutynowego stosowania witaminy D u hospitalizowanych chorych.
Opracowano na podstawie: JAMA, 17 lutego 2021