Silverman-Retana O i wsp. Spousal concordance in pathophysiological mechanisms and risk factors for type 2 diabetes: a cross-sectional analysis of The Maastricht Study. EASD 2020; ePoster # 332_PDF
Podczas wirtualnego kongresu EASD zaprezentowano prace badaczy duńskich analizującą czynniki, które w największym stopniu determinują ryzyko cukrzycy u małżeństw/partnerów.
Analiza objęła przekrojową analizę par włączonych do Maastricht study, które jest szeroko zakrojonym badaniem fenotypowym oceniającym przyczyny cukrzycy typu 2, jej powikłania i choroby współistniejące.
Włączono 172 pary, dla których dostępne były dane o czynnikach stylu życia (obwód talii, procent tkanki tłuszczowej, aktywność fizyczną, siedzący tryb życia, holenderski wskaźnik zdrowej diety (DHDI), spożycie kalorii) i mechanizmach patofizjologicznych cukrzycy (glikemia, HbA1c, funkcja komórek beta i insulinowrażliwość).
Stwierdzono, że czynniki ryzyka związane ze stylem życia, w tym aktywność fizyczna i dieta, miały większy wpływ na określanie ryzyka cukrzycy typu 2 u małżonków niż czynniki patofizjologiczne, takie jak tolerancja glukozy lub wrażliwość na insulinę, które są bardziej zdeterminowane biologicznie.
U mężczyzn najsilniejsza zgodność małżeńska występowała dla wskaźnika zdrowej diety (DHDI, wzrost DHDI o jedną jednostkę u żon był związany z różnicą 0,53 jednostki DHDI mężczyzn.
W przypadku kobiet najsilniejsza zgodność dotyczyła aktywności fizycznej o wysokiej intensywności – wzrost o jedną jednostkę u mężów wiązał się z różnicą 0,36 u kobiet.
Ta zgodność może wynikać z faktu że wybieramy partnera podobnego pod względem statusu społecznej, poziomu wykształcenia, palenia tytoniu, nawyków ćwiczeń i diety oraz że partnerzy wpływają na siebie w trakcie wspólnego życia.
W opinii głównego badacza Omara Silverman-Retana (steno Diabetes Center):
Działania ukierunkowane na pary mogą stanowić skuteczne interwencje w zakresie stylu życia
Opracowano na podstawie: EASD 2020
Marcin Kargul