Francesco Zaccardi i wsp. Comparative effectiveness of gliclazide modified release vs sitagliptin as second‐line treatment after metformin monotherapy in patients with uncontrolled type 2 diabetes. Diabetes Obes Metab 2020 online (dostępny pełen tekst)
Opublikowano wyniki porównania gliklazydu MR i sitagliptyny w warunkach codziennej praktyki. Retrospektywne badanie kohortowe oparte jest o dane z brytyjskiej bazy Clinical Practice Research Datalink (CPRD Gold).
Kohorta składała się z dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2 z HbA1c ≥7,0%. i nowo dołączonym do metforminy gliklazydem MR lub sitagliptyną. Pacjentów dobrano w stosunku 1: 1 na zasadzie „propensity score matching”.
Ogółem włączono z 1986 pacjentów. Ci, którzy stosowali gliklazyd MR mieli większe prawdopodobieństwo osiągnięcia HbA1c <7,0% (HR: 1,35; 95% CI: 1,15-1,57), a także HbA1c ≤6,5% (HR: 1,51; 95% CI: 1,19-1,92), lub miało zmniejszenie HbA1c ≥1% w stosunku do wartości wyjściowej (HR: 1,11; 95% CI: 1,00 -1,24) w porównaniu z pacjentami otrzymującymi sitagliptynę. Wytrwałość terapeutyczna była podobna w obu grupach.
Epizody hipoglikemii występowały rzadko (łącznie 23 zdarzenia ciężkie i nieciężkie (15 w grupie gliklazydu MR i 8 w grupie sitagliptyny), co oznacza odpowiednio; 4,7 i 2,6 zdarzeń na 1000 pacjentolat.
Autorzy konkludują, że u osób z cukrzycą typu 2 leczonych metforminą i HbA1c powyżej wartości docelowej 7,0%, jako lek drugiego rzutu gliklazyd MR był skuteczniejszy niż sitagliptyna w obniżaniu HbA1c, przy podobnej wytrwałości terapeutycznej i niskim odsetku incydentów hipoglikemii.
Opracowano na podstawie: Diabetes, obesity & metabolism, 5 sierpnia 2020
Marcin Kargul