Moriyama M i wsp. Seasonality of Respiratory Viral Infections. Annu Rev Virol. 2020 online (dostępny pełen tekst)
Czy ocieplenie wiosną i latem wpłynie na pandemię COVID-1? O tym, że choroby układu oddechowego mają charakter sezonowy, wiedzieli już starożytni Grecy. Obecnie wiadomo, że znaczenie ma zimne, suche powietrze w miesiącach zimowych.
Niska temperatura i mała wilgotność sprzyjają żywotności wirusa. Z kolei wyższa temperatura i wilgotność względna mają korzystny wpływ na czynność aparatu rzęskowego a także mechanizmy odpowiedzi immunologicznej. Istotna może być także ekspozycja na promienie słoneczne i synteza witaminy D.
Wyższa temperatura i wilgotność największe znaczenie mają dla ograniczenia transmisji wirusa drogą powietrzną (aerozol, kropelki < 5 mikronów średnicy), natomiast znacznie mniejsze przy bezpośredniej inhalacji „twarzą w twarz” (kropelki z reguły > 10 mikronów) i przez przedmioty. Należy też zaznaczyć, że bardzo wysoka wilgotność wydłuża przeżycie wirusa na przedmiotach.
W badaniach zwierzętach najkorzystniejsza wilgotność względna mieściła się w zakresie 40-60%.
Z powyższych względów, mimo wyższych temperatur i wilgotności, zakażenia odnotowano także w krajach o ciepłym klimacie. Podstawowe środki prewencyjne, jak częste mycie rąk i dystans społeczny tak samo obowiązuję w Singapurze czy Tajlandii.
Opracowano na podstawie: Annual Review in Virology
Marcin Kargul