Philip A. Pizzo. A Prescription for Longevity in the 21st Century. Renewing Purpose, Building and Sustaining Social Engagement, and Embracing a Positive Lifestyle. JAMA 2019 online (dostępny pełen tekst)
Do roku 2030 wszyscy Amerykanie urodzeni w latach 1946-1964 (generacja „baby boomers”) osiągną 65 lat. W niektórych krajach Zachodniej Europy i Azji w tym czasie osoby ≥ 65 lat stanowić będą ponad 40% społeczeństwa. Z kolei oczekiwany czas życia osób urodzonych w krajach rozwiniętych w następnych dekadach sięgać będzie 100 lat.
Artykuł w JAMA dotyczy czynników kształtujących długość życia. Genetyczna predyspozycja stanowi ok. 30% ryzyka przedwczesnego zgonu, pozostałe to czynniki społeczno-ekonomiczne (wykształcenie, status materialny), narażenia środowiskowe i czynniki związane ze stylem życia (dieta, wysiłek fizyczny, używki). W pracy omówione są badania dokumentujące te zależności.
Istotną rolę dla dobrej kondycji fizycznej i psychicznej (wellness) odgrywają relacje społeczne. W badaniu Michigan Poll on Healthy Aging jedna trzecia osób w wieku 50-80 lat skarżyła się na osamotnienie, dotyczyło to zwłaszcza kobiet i osób z niższą edukacją. Izolacja społeczna ma negatywny wpływ na długość życia podczas gdy zaangażowanie społeczne jest w tym względzie bardzo korzystne – w meta-analizie 148 badań (ponad 300 000 osób) łączyło się z przeżyciem większym o 50%.
Kolejnym ważnym czynnikiem jest posiadanie celów życiowych (life purpose) np. pomaganie innym, czynienie świata lepszym, dzielenie się doświadczeniem, nauka nowych umiejętności, budowanie społeczności, dążenie do celów duchowych. W badaniu Health and Retirement Study of adults wśród blisko 7 tysięcy osób w wieku ≥ 50 lat posiadanie takich celów wiązało się z niższą śmiertelnością.
Zdaniem autora integralną częścią oceny stanu zdrowia przez lekarza powinna być ocena triady: cele życiowe, zaangażowanie społeczne, styl życia. Powinien być też wspólnie z pacjentem opracowany plan działań w tym zakresie.
Opracowano na podstawie: JAMA, 9 stycznia 2020
Marcin Kargul