Biologiczne leczenie łuszczycy a nasilenie zmian miażdżycowych

Aditya A Joshi,  Nehal N Mehta. Biologic therapy to treat Psoriasis: A Dual Benefit? Eur Heart J 2019:40:1670

Stan zapalny odgrywa istotną rolę w patogenezie miażdżycy. Badanie CANTOS (Canakinumab Anti-inflammatory Thrombosis Outcomes Study) wykazało skuteczność leczenia przeciwzapalnego kanakinumabem (inhibitor interleukiny 1 beta)  w redukcji zdarzeń sercowo-naczyniowych u pacjentów z zawałem w wywiadzie.

Łuszczyca jest przewlekłą chorobą zapalną skóry, w przebiegu której  występuje zwiększone ryzyko klinicznej i subklinicznej  choroby wieńcowej. Badania obserwacyjne sugerują zmniejszenie ryzyka zawału w ciągu 8 lat przyjmowania przeciwzapalnych leków biologicznych w łuszczycy.

Ostatnio opublikowano wyniki oceny nasilenia miażdżycy przy użyciu komputerowej angiografii naczyń wieńcowych, podczas stosowania leków biologicznych (n=89) w porównaniu do terapii kontrolnej  (n=32, leczenie miejscowe, fototerapia).

Ocenianymi lekami biologicznymi były inhibitory TNF-alfa (adalimumab, etanercept), inhibitory interleukiny 12/23 (ustekinumab) i interleukiny 17 (secukinumab, ixekizumab). Okres obserwacji wyniósł 12 miesięcy.

Pacjenci leczeni biologicznie wykazali większą redukcję objawów łuszczycy i  stężenia CRP, a także zmniejszenie nasilenia miażdżycy i w tym zmian nieuwapnionych.

Wyniki stanowią kolejne doniesienie o wartości leczenia zapalenia dla redukcji ryzyka sercowo-naczyniowego i stanowią podstawę do przeprowadzenia dużych badań randomizowanych.

Opracowano na podstawie: European Heart Journal, 1 czerwca 2019

Marcin Kargul

0 replies on “Biologiczne leczenie łuszczycy a nasilenie zmian miażdżycowych”