Neda Laiteerapong i wsp. The Legacy Effect in Type 2 Diabetes: Impact of Early Glycemic Control on Future Complications (The Diabetes & Aging Study). Diabetes Care 2019;42:416–426 (dostępny pełen tekst)
W cukrzycy typu 2 w badaniu UKPDS stwierdzono zmniejszenie częstości mikroangiopatii cukrzycowej o 12–32% przy stężeniu HbA1c 7% w porównaniu do 7,9%. Po 10 latach przedłużonej obserwacji po zakończeniu fazy czynnej badania uwidoczniły się także korzyści wczesnej intensywnej kontroli glikemii w odniesieniu do powikłań makronaczyniowych (mimo zrównania się poziomów HbA1c). Podobna obserwacja dotyczyła cukrzycy typu 1 w badaniu DCCT.
Zjawisko to zostało nazwane dziedzictwem (legacy) lub pamięcią metaboliczną. W Diabetes Care opublikowano pracę oceniającą, czy efekt ten widoczny jest także pacjentów w codziennej praktyce klinicznej.
Do analizy włączono dane 34 737 pacjentów ze świeżo wykrytą cukrzycą w latach 1997-2003 i przeżyciem 10-letnim z badania kohortowego Diabetes & Aging Study. Średni czas obserwacji wyniósł 13 lat.
Stwierdzono, że w porównaniu do osób z stężeniem HbA1c <6.5% w pierwszym roku obserwacji , pacjenci z HbA1c ⩾ 6.5% mieli większe ryzyko mikro- i makroangiopatii, a pacjenci z HbA1c ⩾ 7% wyższe ryzyko zgonu.
A zatem wyniki sugerują, że zjawisko pamięci metabolicznej dotyczy też chorych spoza badań klinicznych i zaczyna już w pierwszym roku od rozpoznania cukrzycy. Obserwacja ta podkreśla znaczenie wczesnego wykrywania cukrzycy oraz osiągnięcia jak najszybciej stanu prawie normoglikemii.
Opracowano na podstawie: Diabetes Care, marzec 2019
Marcin Kargul