Koen B Pouwels i wsp. Duration of antibiotic treatment for common infections in English primary care: cross sectional analysis and comparison with guidelines. BMJ 2019;364:l440 (dostępny pełen tekst)
Zmniejszenie niepotrzebnego lub niewłaściwego stosowania antybiotyków jest podstawą strategii ograniczania antybiotykooporności. Działania mogą obejmować: rozpoczynanie antybiotykoterapii tylko gdy są jasne wskazania, uzależnianie wyboru antybiotyku od szczególnej sytuacji klinicznej a także unikanie niepotrzebnie długich kuracji.
Temu ostatniemu zagadnieniu w warunkach opieki podstawowej poświęca się stosunkowo niewiele uwagi. Historycznie lekarze uczeni byli, że antybiotykoterapia musi trwać odpowiednio długo aby uniknąć antybiotykooporności. Było to skutkiem obserwacji oporności przy suboptymalnym dawkowaniu penicylin przy zakażeniu Streptococcus pneumoniae. Jednakże współcześnie największym problemem jest wytwarzanie oporności przez powszechne bakterie komensalne. W tym przypadku dłuższa antybiotykoterapia zwiększa ryzyko oporności w razie przyszłych zakażeń oportunistycznych.
W BMJ opublikowano pracę oceniającą długość kursów antybiotykoterapii w opiece podstawowej w UK. W latach 2013-2015 w badanych rejestrach odnotowano 931 015 konsultacji z przepisaniem antybiotyku. W ponad dwóch trzecich były to choroby układu oddechowego (ostre zapalenie oskrzeli 41%, gardła 26%, ucha środkowego 9%, zatok 8%).
U 80% pacjentów czas antybiotykoterapii przekraczał zalecenia Public Health England (5, 7 lub 10 dni w zależności od rozpoznania – tabela 1 w tekście pracy).
Ogółem na 931 015 konsultacji z przepisaniem antybiotyku długość terapii przekroczyła zalecenia o 1,3 miliona dnia. Przekłada się to na 65 milionów antybiotykoterapio-dni rocznie w UK.
Zarówno lekarze jak i pacjenci powinni zostać przekonani do zaniechania zbyt długich kuracji. Przyszłe kampanie agencji Public Health England “Keep Antibiotics Working” muszą podkreślać to zagadnienie.
Opracowano na podstawie: BMJ, 28 stycznia 2019
Marcin Kargul