G.D. Perkin i wsp. A Randomized Trial of Epinephrine in Out-of-Hospital Cardiac Arrest. Medscape (dostępny pełen tekst)
Epinefryna (adrenalina) ma zastosowanie w resuscytacji krążeniowo-oddechowej już od kilku dekad, jednakże dotychczasowe badania randomizowane nie wykazały jednoznacznie jej skuteczności w pozaszpitalnym zatrzymaniu krążenia (out-of-hospital cardiac arrest, OHCA).
Badania obserwacyjne z udziałem ponad 500 000 uczestników sugerują większą szansę powrotu spontanicznej akcji serca ale gorsze rokowanie neurologiczne przy zastosowaniu epinefryny. Z tego powodu zrzeszające 7 towarzystw naukowych konsorcjum International Liaison Committee on Resuscitation zainicjowalo badanie PARAMEDIC2 (Prehospital Assessment of the Role of Adrenaline: Measuring the Effectiveness of Drug Administration in Cardiac Arrest). Wyniki zostały opublikowane w NEJM.
Randomizowane badanie w warunkach podwójnie ślepej próby objęło ponad 8000 pacjentów z OHCA w UK. Epinefrynę w dawce 1,0 mg lub placebo podawano dożylnie lub doszpikowo co 3-5 minut, mediana czasu rozpoczęcia podawania wyniosła 21 minut od wezwania karetki (mediana od wezwania do przyjazdu karetki 6,6 min.), średnia łączna dawka epinefryny wyniosła 4,9 mg.
W grupie epinefryny więcej pacjentów miało spontaniczny powrót krążenia w czasie resuscytacji (36,3% vs 11,7% w grupie placebo). Przeżycie po 30 dniach było większe w grupie epinefryny i wyniosło 3,2% vs 2,4% (P = 0,02). Przeżycie do opuszczenia szpitala z korzystnym stanem neurologicznym było podobne (2,2% vs 1,9%,), natomiast większy odsetek wypisanych w grupie adrenaliny miał ciężkie zaburzenia neurologiczne (31% vs 17,8%).
Wyjaśnieniem wyników może być potencjalny toksyczny wpływ adrenaliny na komórki mózgowe poprzez zaburzenia mikrokrążenia. Możliwe także, że adrenalina „restartuje” serce w momencie, gdy uszkodzenie neuronów jest już nieodwracalne.
Zdaniem komentatorów, wyniki poddają w wątpliwość praktyczne korzyści stosowania epinefryny w OHCA, jednak nie powinny być uogólniane na szpitalne zatrzymania krążenia, gdzie czas do podania epinefryny wynosi ok. 3 min. Być może lepsze rezultaty przyniosłaby też niższa dawka epinefryny.
Dalsze analizy wyników pozwolą na określenie, jakie podgrupy pacjentów mają większą szansę odnieść korzyści (OHCA w obecności świadków lub bez, rytm ze wskazaniem do defibrylacji lub nie).
Ciekawą praktyczną analizę wyników można znaleźć na stronie
Opracowano na podstawie Medscape, 24 lipca 2018
Marcin Kargul