Cian P. McCarthy. Type 2 Myocardial Infarction—Diagnosis, Prognosis, and Treatment. JAMA online (dostępny pełen tekst)
Zgodnie z uniwersalną definicją zawału serca wyróżnia się 5 typów zawału. Typ 2 to zawał serca wtórny do zaburzeń równowagi między zaopatrzeniem mięśnia sercowego w tlen i/lub zapotrzebowaniem na tlen (gdy inne niż choroba wieńcowa stany przyczyniają się do tego np. dysfunkcja śródbłonka wieńcowego, skurcz tętnicy wieńcowej, zatorowość wieńcowa, tachy-/bradyarytmie, niedokrwistość, niewydolność oddechowa, hipotonia, nadciśnienie tętnicze), co powoduje niedokrwienie i uszkodzenie mięśnia sercowego z martwicą.
Mimo, że definicja znana jest od lat, opublikowano niewiele badań nad zawałem typu 2 i brakuje wytycznych postępowania. Dane dotyczące zapadalności również są ograniczone, według niektórych źródeł w pewnych populacjach typ 2 może być nawet częstszy niż typ 1 – samoistny zawał serca związany z pęknięciem, owrzodzeniem, nadżerkami, szczelinami lub rozwarstwieniem blaszki miażdżycowej. Można spodziewać się częstszego rozpoznawania typu 2 zawału z uwagi na rozpowszechnienie wysokoczułych testów troponin sercowych, a także dlatego, że w październiku 2017 typ ten został uwzględniony w amerykańskiej wersji klasyfikacji ICD-10-CM jako kod I21.A1.
Typ 2 zawału wiąże się ze złym rokowaniem – przeżycie 5-letnie wynosi <40% w porównaniu z typem 1 (60-65%), niewydolnością serca (50-60%) czy powszechnymi rakami (jelita grubego, piersi, prostaty- 45-80%). Typ 2 zawału częściej występuje u pacjentów starszych, z licznymi chorobami współistniejącymi, w obrazie klinicznym częstsze są: niestabilność hemodynamiczna, wstrząs, tachykardia, niewydolność oddechowa, krwawienia z przewodu pokarmowego, ostra niewydolność serca.
Zdaniem autorów artykułu w JAMA niezbędne są:
– z uwagi na jego heterogenność, bardziej dokładna klasyfikacja patofizjologiczna podtypów zawału typu 2
– podejście multidyscyplinarne biorące pod uwagę choroby towarzyszące i często nie-kardiologiczne przyczyny zgonu
– zwalidowanie, czy farmakologiczne metody prewencji wtórnej są równie skuteczne jak w typie 1 zawału
– badania nad skutecznością śródskórnej angioplastyki (choroba wieńcowa występuje u 36-78% pacjentów za typem 2 zawału)
Opracowano na podstawie: JAMA, 11 czerwca 2018
Marcin Kargul