Jesus D. Melgarejo i wsp. Prevalence, Treatment, and Control Rates of Conventional and Ambulatory Hypertension Across 10 Populations in 3 Continents. Hypertension. 2017;70:50-58 (dostępny pełen tekst)
Tytułowemu zagadnieniu poświęcono pracę na podstawie programu IDACO (International Database on Ambulatory blood pressure monitoring in relation to Cardiovascular Outcomes).
Do analizy włączono dane 6546 osób w wieku 40-79 lat, analizowano wartości ciśnienia tętniczego w pomiarach konwencjonalnych w gabinecie oraz w 24 godz. pomiarach ambulatoryjnych.
W pomiarach konwencjonalnych średnie rozpowszechnienie nadciśnienia (≥140/90 mm Hg) wyniosło 49,3% (od 40% w Noorderkempen, Belgia do 84,7% w Maracaibo, Wenezuela).
Spośród osób z nadciśnieniem średni wskaźnik leczenia wyniósł 48% (od 33,5% w Kopenhadze, Dania do 74,1% w Ohasamie, Japonia).
Spośród leczonych średni wskaźnik kontroli ciśnienia wyniósł 38,6% (od 10.1% w Maracaibo do 55.3% w Ohasamie).
Wśród nieleczonych pacjentów z nadciśnieniem w pomiarach konwencjonalnych u 35,7% stwierdzono nadciśnienie białego fartucha.
Wśród nieleczonych pacjentów z nadciśnieniem w pomiarach 24 godz. u 16,9% stwierdzono nadciśnienie maskowane.
Wyższy wskaźnik rozwoju społecznego (HDI, Human Development Index) wiązał się z mniejszym rozpowszechnieniem nadciśnienia.
Wyłączenie za analizy osób z czynnikami ryzyka (cukrzyca, otyłość, dyslipidemia, palenie, choroby sercowo-naczyniowe) zmniejszało wskaźniki rozpowszechnienia o ok. 9% co sugeruje, że duże znaczenie mają także inne uwarunkowania.
Zdaniem autorów:
– mniej niż połowa osób z nadciśnieniem jest leczonych, a z nich mniej niż połowa ma kontrolowane ciśnienie, co wskazuje na konieczność zmian w zakresie edukacji medycznej i kampanii prozdrowotnych.
– strategie redukcji występowania nadciśnienia powinny w dalszym ciągu koncentrować się na tradycyjnych czynnikach ryzyka, ale powinny uwzględniać też regionalne czynniki społeczno-ekonomiczne.
Opracowano na podstawie: Hypertension, lipiec 2017
Marcin Kargul