Michael Bretthauer i wsp. Population-Based Colonoscopy Screening for Colorectal Cancer. A Randomized Clinical Trial. JAMA Intern Med.
W czterech randomizowanych badaniach wykazano, że prowadzenie badań przesiewowych w kierunku raka jelita grubego przy użyciu sigmoidoskopii zmniejsza umieralność o 22-31%.
Kolonoskopia uważana jest za metodę bardziej skuteczną, ale też bardziej inwazyjną i obarczoną większym ryzykiem powikłań oraz droższą. Nie ma jeszcze wyników dużych randomizowanych badań populacyjnych oceniających stosunek korzyści do ryzyka, uczestnictwo pacjentów, odsetek wykrytych polipów. Z tego powodu kolonoskopia nie jest rutynowym badaniem przesiewowym w wytycznych europejskich.
W JAMA Internal Medicine opublikowano wstępne wyniki randomizowanego badania The Nordic-European Initiative on Colorectal Cancer (NordICC) przeprowadzonego wśród 94 959 uczestników w wieku 55-64 lata ze średnim ryzykiem raka jelita grubego w Polsce, Norwegii, Szwecji i Holandii w okresie czerwiec 2009-czerwiec 2014.
Uczestników randomizowano w proporcji 1:2 do grupy zaproszonej listownie do poddania się kolonoskopii i do grupy kontrolnej.
Z 31 420 osób zaproszonych badanie przesiewowe wykonano u 12 574 (40%). W poszczególnych krajach uczestnictwo wyniosło: Norwegia 60.7%, Szwecja 39,8%, Polska 33% i Holandia 22,9%.
Osiągalność kątnicy (cecum intubation rate, CIR) wyniosła 97.2%. U 9726 (77.4%) zabieg przeprowadzono bez znieczulenia ogólnego.
U jednej osoby (0,01%) doszło do perforacji, u 2 (0,02%) oparzenia śluzówki a u 18 (0,14%) do krwawienia po polipektomii.
Rak jelita grubego rozpoznany został u 62 osób (0,5%), polipy zgodnie z przyjętymi kryteriami zdiagnozowano u 3061 osób (34,7%), w tym u 1304 osób polipy wysokiego ryzyka (10,4%).
Umiarkowany i silny ból po zabiegu wystąpił u 16,7% po insuflacji powietrzem i u 4,2% po insuflacji dwutlenkiem węgla (P < .001).
Zdaniem autorów wskaźnik uczestnictwa był zadowalający, stopień wykrywalności polipów wysoki a ogólna użyteczność badania adekwatna. Zaobserwowano różnice pomiędzy krajami i poszczególnymi lekarzami, co wymaga dalszych badań. Insuflacja powietrzem powinna być zastąpiona dwutlenkiem węgla.
Opracowano na podstawie: JAMA Internal Medicine, 23 maja 2016
Marcin Kargul