Manfred E. Beutel i wsp. Procrastination, Distress and Life Satisfaction across the Age Range – A German Representative Community Study. PLoS One. 2016 Feb 12;11(2):e0148054 (dostępny pełen tekst)
Prokrastynacja, czyli odkładanie zaplanowanej czynności w czasie, jest powszechnie występującym zjawiskiem na świecie i jest przez nas wykorzystywane z różnych powodów. Jednym z nich może być chęć uniknięcia sytuacji stresującej.
Prokastynacja w formie patologicznej może być rozpatrywana jako zaburzenie mechanizmów autoregulacyjnych prowadzące do z nieprawidłowego funkcjonowania i zaniżonej samooceny oraz generalnie niekorzystnych konsekwencji. Prokastynacja jako zjawisko dysfunkcjonalne może wiązać się też z odwlekaniem koniecznego leczenia i mniejszym wykorzystaniem możliwości systemu ochrony zdrowia psychicznego.
W uprzednich badaniach epidemiologicznych cześciej stwierdzano patologiczną prokastynację u mężczyzn, u osób mlodszych, gorzej wykształconych i samotnych.
Zespół niemieckich lekarzy i psychologów przeprowadził badanie na reprezentatywnej grupie 1 350 kobiet i 1 177 mężczyzn w przedziale wiekowym 14-70 lat. Celem badania była próba znalezienia związku pomiędzy prokrastynacją, niepokojem oraz poczuciem życiowej satysfakcji.
Do zbadania zjawiska odraczania czynności wykorzystano skróconą formę narzędzia do pomiaru prokrastynacji GPS-K (General Procrastination Scale). Uczucie stresu, niepokoju oraz zmęczenia badano przy użyciu kwestionariuszy: PHQ (Patient Health Questionnaire), Skali postrzeganego stresu (PSS-10) oraz Kopenhaskiego Inwentarza Wypalenia Osobistego (CBI). Dodatkowo wykorzystano dane demograficzne oraz socjoekonomiczne pochodzące z wywiadów zebranych w domach respondentów.
Jak przewidywano zjawisko prokrastynacji występowało najczęściej w grupie wiekowej 14-29 lat. Z badań wynika ponadto, że grupą najczęściej odkładającą wykonanie zaplanowanych czynności są młodzi mężczyźni. Badanie pokazuje także, że zwlekanie jest ściśle związane z większym uczuciem niepokoju, stresem, tendencją do reakcji depresyjnych, zmęczeniem a także zmniejszonym poczuciem ogólnej satysfakcji życiowej, zwłaszcza w obszarze osiągnięć zawodowych oraz zarobków. Zaobserwowano ponadto związek wysokiej punktacji w wymienionych obszarach z występującym w rodzinie bezrobociem oraz brakiem stałego związku.
Niezbędne są dalsze badania o charakterze prospektywnym w celu określenia mechanizmów rozwoju tego zaburzenia i jego czynników ryzyka.
Opracowanie na podstawie : Internet /Luty 2016 Marzena Firlej