Davis S .Boldwin, Chris Manson, Magda Nowak. Dysfunkcje seksualne podczas leczenia lekami przeciwdepresyjnymi. CNS Drugs (2015) 29:905 -913
Satysfakcjonująca aktywność seksualna jest ważnym elementem relacji międzyludzkich i wiąże się z poczuciem fizycznego, emocjonalnego i społecznego dobrostanu. W przebiegu zaburzeń depresyjnych często obserwuje się zaburzenia seksualne u nie leczonych pacjentów. Większość aktualnie dostępnych leków przeciwdepresyjnych wywołuje lub pogarsza istniejące dysfunkcje seksualne u znacznego odsetka pacjentów.
Zaburzenia seksualne często ustępują podczas leczenia wraz z poprawą nastroju, ale mogą się też utrzymywać przez długi czas i niekorzystnie wpływać na poczucie własnej wartości, nastrój i funkcjonowanie w związkach.
W leczeniu dysfunkcji seksualnych związanych ze stosowaniem antydepresantów mogą być brane pod uwagę różne interwencje, żadna jednak nie wydaje się „idealna”.
W związku z tym, że pojawiające się podczas leczenia zaburzenia seksualne są rzadsze w przypadku niektórych leków, co jest prawdopodobnie związane z ich właściwościami farmakologicznymi, niewielki wpływ na funkcje seksualne jest ważnym celem w poszukiwaniu nowych leków.
Dostępne wcześniejsze meta-analizy pokazują, że odsetek pojawiania się dysfunkcji seksualnych podczas leczenia agomelatyną, bupropionem , moklobemidem, mirtazapiną i nefazodonem nie różni się znamiennie od placebo.
Ostatnio przeprowadzone meta-analizy z użyciem 58 badań kontrolowanych placebo pokazują większe niż sądzono różnice między lekami. Szczególnie niekorzystny wpływ paroksetyny i wenlafaksyny oraz względna korzyść ze stosowania bupropionu. Także mirtazapina wydaje się wykazywać mniej negatywnych skutków.
Spośród nowych leków szczególnie korzystny profil może mieć agomelatyna, co jest prawdopodobnie związane z jej agonistycznym wpływem na receptor 5 HT2c. oraz brakiem na wpływu relaksację mięśni gładkich ciał jamistych.
Opracowanie na podstawie : CNS Drugs, listopad 2015
Marzena Firlej