Zhao Y, Peng L i wsp. Trimetazidine improves exercise tolerance in patients with ischemic heart disease. A meta-analysis. Herz 2015
Trimetazydyna (TMZ) jest uważana za lek cytoprotekcyjny, wywierający korzystny wpływ na metabolizm komórek mięśnia sercowego. Donoszono o działaniu anty-apoptotycznym i przeciwzapalnym tego leku, a także ochronnym wpływie na śródbłonek naczyń krwionośnych.
W czasopiśmie Herz ukazała się metaanaliza 16 randomizowanych badań klinicznych na łącznej grupie 2004 pacjentów, której autorzy oceniali wpływ TMZ na tolerancję wysiłku u chorych z chorobą niedokrwienną serca (ChNS).
Dla potrzeb analizy z baz danych PubMed, Embase, Cochrane i Chinese CNKI wyodrębniono badania przeprowadzone w latach 1978-2015, w których interwencją terapeutyczną było podanie TMZ chorym dotychczas leczonym z powodu ChNS, a w których ocenie poddawano tolerancję wysiłku tj. mierzalny wpływ na przynajmniej jeden z parametrów testu wysiłkowego: całkowitą długość wysiłku (rozumiana jako osiągnięcie limitu tętna w teście wysiłkowym, lub zakończenie testu z innej przyczyny; TED), szczytowe pochłanianie tlenu (pVO2), ekwiwalent metaboliczny (METS) a także wynik w 6-minutowym teście chodu.
Chorzy otrzymywali TMZ w dawkach 60 mg lub 70 mg ( w jednym z analizowanych badaniu 140 mg) na dobę, a okres obserwacji wyniósł od 2 tygodni do 2 lat. Test wysiłkowy przeprowadzano na bieżni ruchomej wg protokołu Bruce’a (w jednym badaniu użyto cykloergometru).
Wyniki metaanalizy wskazują, że trimetazydyna istotnie wydłuża całkowitą długość wysiłku fizycznego (średnia ważona różnic – WMD 37,35; 95% CI 25,58-49,13; p<0,00001), szczytowe pochłanianie tlenu (WMD 2,41, 95% CI 1,76– 3,06, p < 0,00001), METS (WMD: 1,33, 95% CI: 0,38–2,28, p = 0,006) oraz wynik w teście 6-min chodu (WMD 62,46, 95% CI 35,86–89,05, p < 0,001) w całej grupie pacjentów z ChNS.
Co ciekawe w podgrupie chorych z cukrzycą wpływ TMZ na wydłużenie czasu wysiłku nie osiągnął istotności statystycznej (p = 0,18), podczas gdy istotność ta była zachowana dla chorych bez cukrzycy (p<0,0001). Jednakże do analizy włączono tylko 3 prace obejmujące 80 pacjentów z cukrzycą. Z drugiej strony w podgrupie z ChNS i przewlekłą niewydolnością serca odnotowano trend w kierunku większego wpływu na długość wysiłku niż w podgrupie bez niewydolności serca. Istotne korzyści z zastosowania TMZ chorzy odnosili niezależnie od czasu trwania terapii (kontrola po 3 i 6 miesiącach).
Autorzy metaanalizy zauważają, że dodanie TMZ do standardowej terapii pacjentów z ChNS istotnie poprawia tolerancję wysiłku tych chorych co może się przekładać na lepszą jakość życia. Dane na temat pacjentów z cukrzycą są niewystarczające.
Opracowano na podstawie: Herz, 14 grudnia 2015
Łukasz Jankowski