Bertrand M.E, Ferrari R. i wsp. Perindopril and beta-blocker for the prevention of cardiac events and mortality in stable CAD patients: a EUROPA subanalysis. Am Heart J 2015:70:1092
Choroba wieńcowa (CAD) jest jednym z głównych czynników ryzyka zgonu z przyczyn kardiologicznych. W ciągu ostatnich lat, ze względu na postęp medycyny, śmiertelność z powodu CAD maleje, jednak ciągle zwiększa się liczba dotkniętych tą chorobą pacjentów. Europejskie i amerykańskie wytyczne zwracają uwagę na korzyści ze stosowania w stabilnej CAD B-blokerów i ACEi, co ma za zadanie ograniczać objawy choroby oraz poprawić rokowanie chorych. Pomimo tego, wielu pacjentów przy wypisie ze szpitala z powodu CAD nie otrzymuje zaleceń dotyczących stosowania tych klas leków.
W wieloośrodkowym, randomizowanym badaniu EUROPA (EUropean trial on Reduction Of cardiac events with Perindopril in stable coronary Artery disease) wykazano korzystny wpływ perindoprilu w wysokiej dawce na rokowanie pacjentów ze stabilną CAD w 4,2- letnim okresie obserwacji. Perindopril w porównaniu do placebo obniżał ryzyko względne wystąpienia złożonego pierwszorzędowego punktu końcowego badania (zgon, zawał serca lub zatrzymanie krążenia niezakończone zgonem) o 20% (p =0,0003), ryzyko wystąpienia zawału serca o 24%, a ryzyko hospitalizacji z powodu niewydolności serca o 41%. Obserwowano również korzystny trend w redukcji śmiertelności ogólnej oraz z przyczyn sercowo-naczyniowych.
W American Heart Journal ukazały się interesujące wyniki subanalizy badania EUROPA, której autorzy analizowali wpływ połączenia B-bloker/perindopril vs B-bloker/placebo na pierwszorzędowe punkty końcowe badania.
Autorzy zidentyfikowali 7534 pacjentów (co stanowiło 62% wszystkich badanych), którzy w momencie włączenia do badania EUROPA otrzymywali jakikolwiek B-bloker. Byli to w 85% mężczyźni, w 65% po zawale serca, a w 51% po leczeniu rewaskularyzacyjnym. 65% tych chorych miało hipercholesterolemię, a 32% nadciśnienie tętnicze. Spośród wszystkich chorych przyjmujących B-blokery, 3789 badanych randomizowano do grupy z perindoprilem, podczas gdy 3745 chorych otrzymywało placebo.
Wśród pacjentów z grupy B-bloker/perindopril w porównaniu do pacjentów z grupy B-bloker/placebo obserwowano 24% redukcję względnego ryzyka wystąpienia złożonego pierwszorzędowego punktu końcowego (HR 0,76; 95% CI 0,64 – 0,91; p = 0,002). Dodanie perindoprilu do B-blokera zmniejszało ryzyko wystąpienia zawału serca o 28% (HR 0,72; 95% CI 0,59 – 0,88; p = 0,001) a hospitalizacji z powodu niewydolności serca o 45% (HR 0,55; 95% CI 0,33 – 0,93; p = 0,025), w porównaniu do grupy chorych nie otrzymujących ACEi.
Autorzy podkreślają, że dodanie perindoprilu do terapii B-blokerem w stabilnej chorobie wieńcowej jest bezpieczne i wiąże się z redukcją zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz tendencją w kierunku redukcji ryzyka zgonu. Podkreślają rolę perindoprilu jako leku szczególnie korzystnie wpływającego na śródbłonek. Ograniczenie analizy stanowi jej charakter post-hoc. W analizie brak jest podziału grupy co do konkretnego przyjmowanego B-blokera, także charakterystyka wyjściowa grupy a co za tym idzie analizowane podgrupy nie podlegały wyjściowej randomizacji.
Opracowano na podstawie: American Heart Journal, grudzień 2015
Łukasz Jankowski