Aarti Khulbe. Neuropharmacology of depression: a review. IJPSR, 2015; Vol. 6(7): 2696-2708 (dostępny pełen tekst)
Duże zaburzenie depresyjne (Major depressive disorder, MDD) jest schorzeniem nawracającym i zagrażającym życiu. Według WHO MDD stanowi obecnie 4 w kolejności przyczynę obciążeń zdrowotnych na świecie, przewiduje się, że w 2020 roku będzie to już pozycja druga.
Farmakoterapia depresji obejmuje szereg różnych grup leków lecz ich skuteczność często jest niedostateczna, powodują liczne działania niepożądane, a ich mechanizm działania nie jest wystarczająco wyjaśniony.
Opublikowany na łamach International Journal of Pharmaceutical Sciences and Research artykuł przeglądowy dotyczy etiologii i patogenezy MDD. Autor omawia aktualną wiedzę na temat udziału różnych potencjalnych czynników etiopatogenetycznych, takich jak:
– hormony stresu i cytokiny
– przekaźnictwo gabanergiczne
– monoaminy (serotonina, noradrenalina, dopamina)
– kwasy omega-3
– limfocyty T
– beta endorfiny
– koncepcja neuroplastyczności
– system endokannabinoidowy
– oś podwgórze-przysadka-nadnercza
Zdaniem autora, istnieje wiele teorii na temat przyczyn depresji, co może sugerować, że jest to choroba heterogenna etiologicznie i klinicznie.
Każda teoria patogenetyczna depresji musi wziąć pod uwagę interakcje różnych czynników i złożoność funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego.
Opracowane na podstawie: International Journal of Pharmaceutical Sciences and Research, lipiec 2015
Marcin Kargul