Właściwe leczenie nadciśnienia tętniczego może oznaczać 35% redukcję częstości udarów mózgu i 20% redukcję częstości zawałów mięśnia serca.
Optymalna terapia to często właściwe skojarzenie leków, ale również zwiększenie przestrzegania zaleceń. Można to osiągnąć m.in. poprzez podawanie pojedynczej tabletki zawierającej w sobie dwa składniki o różnych mechanizmach działania hipotensyjnego.
Na łamach Clinical and Experimental Hypertension porównano w okresie 6 miesięcy w zbliżonych do siebie grupach chorych z nadciśnieniem tętniczym wpływ terapii dwuskładnikową tabletką hipotensyjną na efektywność kontroli ciśnienia tętniczego. Do każdej grupy zakwalifikowano 142 osoby w wieku średnio ok. 62 lat, z wyjściowymi wartościami ciśnienia skurczowego i rozkurczowego odpowiednio średnio 157 mm Hg i 95 mm Hg. Schematy leczenia pojedynczą dwuskładnikową tabletką stosowano w grupach chorych leczonych połączeniami: enalaprilu z lerkanidypiną, ramiprilu z hydrochlorotiazydem, enalaprilu z hydrochlorotiazydem, olmesartanu z hydrochlorotiazydem, telmisartanu z hydrochlorotiazydem oraz peridndoprilu z amlodypiną.
Po 4 tygodniach leczenia cele terapii (≤140/90 mm Hg i ≤ 130/80 mm Hg dla grup wysokiego ryzyka) osiągnięto u 73.2% badanych, a objawy uboczne odnotowano u 2,8%. Spośród tej grupy 90% utrzymało, osiągnięte początkowo docelowe wartości, przez okres całego badania tj. 6 miesięcy.
Ważnym elementem analizy była ocena podgrup wysokiego ryzyka. Najwyższą skuteczność leczenia hipotensyjnego u chorych na cukrzycę stwierdzono dla połączenia inhibitora konwertazy angiotensyny z blokerem kanału wapniowego. Odsetek osób z odpowiedzią (≤130/80 mm Hg) wyniósł 51-52% wobec 46,8%-49% dla schematów zawierających diuretyk tiazydowy. W ocenie echokardiograficznej stwierdzono trend w kierunku redukcji masy mięśnia serca dla leków zawierających w składzie inhibitor konwertazy angiotensyny.
W podsumowaniu autorzy stwierdzają, że rozpoczęcie leczenia istotnego nadciśnienia tętniczego od dwuskładnikowej tabletki jest efektywnym i bezpiecznym sposobem jego redukcji. Połączenie inhibitora konwertazy angiotensyny i blokera kanałów wapniowych jest szczególnie skuteczne w grupach wyższego ryzyka, np. u chorych na cukrzycę.
Marek Kowrach