Nieco krytycznie o politerapii zaburzeń depresyjnych

Tammy Saah i wsp. Provide optimized antidepressant monotherapy with multiple drugs before considering antidepressant polypharmacy, LINK: Shanghai Arch Psychiatry 2014;26:360 (dostępny pełen tekst)

Na łamach Shanghai Archives of Psychiatry ukazała się praca Tammy’ego Saaha i wsp., dotycząca optymalizacji leczenia pacjentów z depresją.

Duże zaburzenie depresyjne (major depressive disorder, MDD) jest schorzeniem przewlekłym i nawracającym. W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat znacząco zmieniły się zalecenia terapeutyczne. Aktualnie dysponujemy wieloma lekami przeciwdepresyjnymi z różnych grup, ale nadal u wielu chorych z przewlekłą lub nawracającą depresją stwierdza się suboptymalną odpowiedź na leczenie. W postępowaniu z takimi pacjentami lekarze mogą dodać do aktualnie stosowanego preparatu inny lek, prowadząc terapię dwoma lub nawet trzema lekami.

Często drugi lek dodawany jest po to, żeby zniwelować konkretne objawy, na przykład trazodon lub mirtazapina stosowane są w zaburzeniach snu. Pomimo, że politerapia jest powszechną praktyką wśród psychiatrów w krajach rozwiniętych, dowody na korzyści takiego postępowania są ograniczone.

Potencjalne ryzyko politerapii związane jest z interakcjami pomiędzy lekami, wpływem na metabolizm leków, możliwością nasilenia działań niepożądanych lub indukowaniem manii albo choroby dwubiegunowej, dużymi kosztami terapii oraz ryzykiem popełnienia błędu przez pacjenta.

Dobrą opcją postępowania wydaje się być stosowanie politerapii dopiero po niepowodzeniu optymalnej monoterapii lekami przeciwdepresyjnymi z różnych klas. Należy pamiętać także o tym, że pacjentom po niepowodzeniu monoterapii można zamiast drugiego leku zaproponować alternatywne metody leczenia: terapię elektrowstrząsami, przezczaszkową stymulację magnetyczną lub ketaminę, przy czym wszystkie te metody, w przeciwieństwie do politerapii mają udokumentowaną skuteczność u pacjentów z oporną depresją. Metody alternatywne mają także różne mechanizmy działania, więc mogą być stosowane do przełamania oporności na leki występującej podczas konwencjonalnej terapii.

Opracowane na podstawie: Internet / Grudzień 2014
Magdalena Wiśniewska

0 replies on “Nieco krytycznie o politerapii zaburzeń depresyjnych”