Mike Mitka – New Drugs Improve Glycemic Control in Type 2 Diabetes, But Improving Heart Health Remains Elusive LINK: JAMA 2013;310:1435
Na łamach JAMA ukazał się komentarz dotyczący nowych leków stosowanych w cukrzycy typu 2.
Ścisła kontrola glikemii zmniejsza ryzyko rozwoju mikroangiopatii, z drugiej strony jednak nie wykazano jednoznacznie, aby redukowała także ryzyko makroangiopatii. Co więcej, w kilku niedawnych badaniach stwierdzono nawet wzrost ryzyka chorób sercowo-naczyniowych i udarów. Z tego powodu Food and Drug Administration i European Medicines Agency skłoniły producentów nowych leków hipoglikemicznych do przeprowadzenia badań nad wpływem tych leków na układ sercowo-naczyniowy.
Wyniki dwóch z nich ukazały się pod koniec 2013 roku. W badaniu Saxagliptin Assessment of Vascular Outcomes Recorded in Patients with Diabetes Mellitus–Thrombolysis in Myocardial Infarction (SAVOR-TIMI 53) oceniono saksagliptynę, lek z klasy inhibitorów dipeptydylo-peptydazy 4 (DPP4), pobudzających trzustkę do produkcji insuliny w odpowiedzi na posiłek. W badaniu uczestniczyło 16 492 pacjentów z cukrzycą typu 2 z wywiadem bądź czynnikami ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych. Uczestnicy otrzymywali saksagliptynę lub placebo i byli obserwowani średnio 2,1 roku.
Zdarzenia sercowo-naczyniowe (zgon, zawał lub udar) wystąpiły tak samo często w obu grupach (7.3% w grupie saksoglipiny i 7.2% w grupie placebo). Dodatkowo chorzy przyjmujący saksoglipinę mieli większe ryzyko hospitalizacji z powodu niewydolności serca.
W drugim badaniu Examination of Cardiovascular Outcomes with Alogliptin vs Standard of Care in Patients with Type 2 Diabetes Mellitus and Acute Coronary Syndrome (EXAMINE) oceniano inny inhibitor DPP4 – alogliptynę. W grupie 5380 pacjentów z cukrzycą typu 2 i ostrym zespołem wieńcowym do standardowego leczenia dołączono alogliptynę lub placebo. Po raz kolejny nie wykazano przewagi nowego leku hipoglikemizującego. Zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawał mięśnia sercowego niezakończony zgonem oraz udar niezakończony zgonem występowały z taką samą częstością w grupie alogliptyny i w grupie placebo (u odpowiednio 11,3% i 11,8% pacjentów w okresie obserwacji, którego mediana czasu trwania wynosiła 18 miesięcy).
Nowe leki poprawiają kontrolę glikemii mierzoną poziomem HbA1c, ale nie wpływają na twarde punkty końcowe, a tym samym rozczarowują kardiologów oczekujących bardziej spektakularnych rezultatów. Najbardziej przekonujące dane dotyczące redukcji ryzyka sercowo-naczyniowego u chorych z cukrzycą typu 2 wciąż dotyczą statyn, kontroli wartości ciśnienia tętniczego oraz zdrowego stylu życia.
Opracowane na podstawie: JAMA / 9 pazdziernika 2013
Magdalena Lipczyńska