C. Cooper i wsp – Long-term treatment of osteoporosis in postmenopausal women: a review from the European Society for Clinical and Economic Aspects of Osteoporosis and Osteoarthritis (ESCEO) and the International Osteoporosis Foundation (IOF) LINK: Curr Med Res Opin 2012;28:1
W Current Medical Research & Opinion opublikowano wyniki selektywnej analizy oryginalnych badań poświęconych odległej skuteczności i bezpieczeństwu poszczególnych metod leczenia osteoporozy. Kryteria włączenia spełniło 6 badań z 5-letnią i 7 badań z dłuższą obserwacją. Kilka publikacji miało znaczące niedociągnięcia metodologiczne (badania otwarte, niekontrolowane lub z niewielką grupą badaną).
Dane dotyczące witaminy D i wapnia wskazywały na korzyści z ich stosowania wyrażane obniżeniem ryzyka złamań w okresie pierwszych 3, ale nie kolejnych lat suplementacji. Istotnym problemem związanym z odległą skutecznością tej metody leczenia okazał się znaczący odsetek osób nieprzestrzegających zasad przyjmowania preparatów.
Selektywne modulatory receptora estrogenowego (w tym raloksyfen, bazedoksyfen i lasofoksyfen) wykazywały skuteczność w obniżaniu ryzyka złamań w okresie do 5 lat. Jakość danych na temat działania tych leków w dłuższym okresie czasu jest niska. Wiadomo jedynie, że ich stosowanie wiąże się z podtrzymaniem wartości BMD. Szczególnie zadowalającym profilem bezpieczeństwa charakteryzuje się raloksyfen, który może chronić przed rakiem piersi.
Odsetek osób, które po roku od rozpoczęcia terapii selektywnymi modulatorami stosują się do jej zasad, jest niezadowalający, choć porównywalny z odsetkiem obserwowanym w przypadku bisfosfonianów. W przypadku tych ostatnich, dowody na skuteczność w obniżaniu ryzyka złamań pochodzą w większości z badań z 3-letnim okresem obserwacji, a w odniesieniu do alendronianu i risedronianu z 4- i 5-letnim okresem obserwacji. Profil bezpieczeństwa tych leków zwykle nie zmienia się w czasie, choc może nie odnosić się to do ryzyka atypowych złamań podkrętarzowych, które wydaje się rosnąć z czasem przyjmowania leków
Badania z denosumabem trwały do 5 lat i wykazały kontynuację zwiększenia BDM bez szczególnych problemów związanych z bezpieczeństwem. Zachęcające obserwacje dotyczą ranelinianu strontu, który podtrzymuje podwyższone BMD nawet przez 10 lat, wykazując przy tym zadowalające bezpieczeństwo.
Opracowane na podstawie: Internet / Marzec 2012
Krzysztof Kurek