Michel Azizi i wsp – Optimum and stepped care standardised antihypertensive treatment with or without renal denervation for resistant hypertension (DENERHTN): a multicentre, open-label, randomised controlled trial LINK: Lancet online
Skuteczność zabiegów przezskórnej denerwacji nerek nadal budzi wątpliwości. Na łamach The Lancet ukazały się wyniki badania Renal Denervation for Hypertension (DENERHTN). Zaplanowano je dla oceny wpływu zabiegów denerwacji na wyniki ambulatoryjnego monitorowania ciśnienia tętniczego krwi, bezpieczeństwa i opłacalności kosztowej zabiegu, jako uzupełnienia standardowego stopniowanego leczenia przeciwnadciśnieniowego (zgodnie z rekomendacjami brytyjskimi), w porównaniu z samym stopniowanym leczeniem zachowawczym u chorych z potwierdzonym opornym nadciśnieniem tętniczym.
Była to prospektywna, otwarta, randomizowana próba kliniczna, z zaślepieniem w odniesieniu do oceny punktów końcowych, prowadzona w 15 referencyjnych ośrodkach francuskich, z udziałem chorych z opornym nadciśnieniem tętniczym. Chorzy spełniający kryteria udziału w badaniu, w wieku od 18 do 75 lat, w celu potwierdzenia rozpoznania opornego nadciśnienia w monitorowaniu ambulatoryjnym, przez 4 tygodnie przed randomizacją otrzymywali indapamid 1,5 mg, ramipril 10 mg (lub irbesartan 300 mg) oraz amlodypinę 10 mg dziennie. Następnie chorych losowo przypisywano do grupy poddawanej i nie poddawanej denerwacji nerek jako uzupełnienia standardowego stopniowanego leczenia przeciwnadciśnieniowego. Farmakologiczne standardowe stopniowane leczenie opierało się na dodawaniu od 2 do 5 miesiąca obserwacji do uprzedniej terapii kolejno spironolaktonu 25 mg, bisoprololu 10 mg, prazosyny 5 mg i rilmenidyny 1 mg, jesli średnie ciśnienie skurczowe w pomiarach domowych było wyższe lub równe 135/85 mg Hg.
Z grupy przesianych 1416 chorych do próby randomizowanej włączono 106 osób (po 53 w każdej z grup – populacja “intention-to-treat”). Ostatecznie ze względu na brak danych dotyczących punktów końcowych analizie poddano wyniki 101 chorych (48 w grupie denerwacji oraz 53 w grupie kontrolnej – zmodyfikowana populacja „intention-to-treat”).
W opublikowanym doniesieniu autorzy przedstawili wyniki obserwacji 6-miesięcznej. Średnia zmiana wartości skurczowego ciśnienia tętniczego w monitorowaniu ambulatoryjnym wyniosła −15,8 mm Hg (95% CI −19,7 do −11,9) w grupie poddanej denerwacji oraz −9,9 mm Hg (−13,6 do −6,2) w grupie leczonej standardowo. Skorygowana względem wartości wyjściowych różnica między grupami wyniosła −5,9 mm Hg (−11,3 do −0,5; p=0,03). Istotne spadki odnotowano także dla wartości nocnych i 24-godzinych. W przypadku ciśnienia rozkurczowego różnice okazały się statystycznie graniczne. Liczba stosowanych w obu grupach leków przeciwnadciśnieniowych okazała się w obu grupach podobna.
W konkluzji autorzy pracy stwierdzili zatem, że u chorych z opornym nadciśnieniem tętniczym denerwacja nerek, w obserwacji 6-miesięcznej, przyczynia się do spadku wartości ciśnienia tętniczego w monitorowaniu ambulatoryjnym.
Opracowane na podstawie: Lancet / 23 stycznia 2015
Magdalena Lipczyńska