Diego Novick i wsp – Predictors of remission in the treatment of major depressive disorder: real-world evidence from a 6-month prospective observational study LINK: Neuropsychiatr Dis Treat 2015;11:197 (dostępny pełen tekst)
Na łamach Neuropsychiatric Disease and Treatment ukazała się praca Diego Novicka i wsp. dotycząca predyktorów remisji u chorych leczonych z powodu dużego epizodu depresyjnego.
Duże zaburzenie depresyjne (major depressive disorder, MDD) jest częstym schorzeniem, wiążącym się z dużym poziomem niepełnosprawności i umieralności. Ostatnio w raporcie WHO stwierdzono, że życiowe ryzyko zachorowania na depresję w osiemnastu badanych krajach waha się od 6,5% w Chinach aż do 19,2% w USA i 21% we Francji. Częstość jest większa w krajach zachodnich, jednak występowanie w pozostałych rejonach świata może być niedoszacowane.
W związku z wysoką częstością nawrotów depresji istotne jest określenie czynników predykcyjnych remisji, co pozwoli na zwiększenie szans jej uzyskania. W badaniu prowadzonym w warunkach rzeczywistej praktyki klinicznej US Sequence Treatment Alternative to Relieve Depression (STAR*D) study wykazano, że pozytywnie z remisją wiążą się takie czynniki jak wykształcenie i dochody a negatywnie: dłużej trwający obecny epizod depresji, współwystępowanie zaburzeń psychicznych i somatycznych, gorszy wyjściowy poziom funkcjonowania i jakości życia, a także objawy bólu, nadużywanie alkoholu i leków, objawy lękowe oraz cechy atypowe depresji.
Celem omawianej pracy była ocena potencjalnych czynników predykcyjnych remisji u pacjentów leczonych z powodu MDD w krajach Bliskiego Wschodu, wschodniej Azji i Meksyku. Dane do analizy post hoc uzyskano z sześciomiesięcznego, prowadzonego w dwunastu krajach badania obserwacyjnego 1549 chorych niemających wyjściowo dysfunkcji seksualnych. Stopień ciężkości depresji oceniano przy użyciu dwóch skal: Clinical Global Impression of Severity oraz 16-item Quick Inventory of Depressive Symptomatology Self-Report (QIDS-SR16). Ból towarzyszący depresji oceniano przy pomocy związanych z bólem części Somatic Symptom Inventory. Remisję definiowano przy zastosowaniu QIDS-SR16. W analizie statystycznej korzystano z modelu regresji linowej w celu oceny czynników wyjściowych mających wpływ na osiągnięcie remisji podczas obserwacji.
Wykazano, że czynnikami negatywnie związanymi z prawdopodobieństwem osiągnięcia remisji są: pochodzenie z Azji Wschodniej, cięższy przebieg depresji wyjściowo, większa ilość epizodów depresyjnych w wywiadzie, przebycie wcześniejszego leczenia depresji oraz obecność istotnych schorzeń towarzyszących, zarówno psychiatrycznych, jak i somatycznych. Związek między punktacją bólu w skali Somatic Symptom Inventory a remisją nie został potwierdzony w analizie wielowariantowej, jednak pozostawał istotny statystycznie w podgrupie pacjentów leczonych inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny, natomiast nie był istotny w grupie otrzymującej duloksetynę.
W podsumowaniu autorzy stwierdzają, że uzyskane wyniki są spójne z poprzednimi doniesieniami z USA i Europy. Sugerują one negatywny związek pomiędzy bólem związanym z depresją a wynikami leczenia tej choroby.
Opracowane na podstawie: Internet / 22 stycznia 2015
Magdalena Wiśniewska