Xiaojuan Li i wsp – Use of combination antihypertensive therapy initiation in older americans without prevalent cardiovascular disease LINK: J Am Geriatr Soc 2014
Nadciśnienie tętnicze jest jednym z ważniejszych i jednocześnie najbardziej rozpowszechnionych czynników ryzyka wystąpienia powikłań sercowo-naczyniowych. Dane z USA wskazują, że chorobowość z powodu nadciśnienia tętniczego powyżej 65 roku życia wynosi 65%. Skuteczne leczenie osób z nadciśnieniem tętniczym, na co uzyskano w szeregu badań klinicznych dowody, zapobiega powikłaniom sercowo-naczyniowym.
Autorzy na łamach Journal of American Geriatric Society przedstawili analizę epidemiologiczną, dla lat 2007-2010, w której ocenili czynniki decydujące o rozpoczęciu leczenia nadciśnienia tętniczego więcej niż jednym lekiem u pacjentów > 65 roku życia, bez stwierdzanej choroby układu sercowo-naczyniowego.
Wykorzystano bazę danych Medicare, dla której w omawianym okresie monoterapię nadciśnienia tętniczego rozpoczęło 210 605 badanych, a terapię wielolekową 64 888 osób. W obserwowanym okresie odsetek osób bez rozpoznanych chorób układu sercowo-naczyniowego, u których od początku stosowano terapię wielolekową zwiększył się z 21,9% do 24,7%. Najczęściej stosowanymi schematami wielolekowymi były połączenia inhibitora konwertazy angiotensyny i diuretyku (29,7%), blokera receptora angiotensyny i diuretyku (18,7%) oraz inhibitora konwertazy angiotensyny i antagonisty wapnia (9,8%).
Do czynników, które zwiększały szansę wdrożenia wielolekowego leczenia od początku była rasa czarna, mniejsza liczba leków przepisywanych z innych powodów w okresie ostatnich 12 miesięcy, rozpoznana cukrzyca i hiperlipidemia. W przypadku hospitalizacji w ostatnich 12 miesiącach, częstszych wizyt ambulatoryjnych, u palaczy, chorych z POCHP, częściej jako początkową strategię wybierano monoterapię.
Powyższe dane wskazują na rosnącą liczbę przypadków stosowania leczenia wielolekowego nadciśnienia tętniczego od samego początku. Jest ono chętniej stosowane u osób, u których potencjalnie terapia jest mniej efektywna lub wymagana jest lepsza kontrola RR, ze względu na współistniejące czynniki ryzyka i choroby a rzadziej u tych, u których terapia może wiązać się z działaniami ubocznymi.
Opracowane na podstawie: Internet / Wrzesień 2014
Marek Kowrach