Stosowanie iwabradyny w szczególnych sytuacjach klinicznych – perspektywy

I. Bonadei i wsp – Is there a role for ivabradine beyond its conventional use? LINK: Cardiovasc Ther. 2014 Aug;32:189

Na łamach Cardiovascular Therapy ukazał się artykuł poglądowy omawiający zastosowania iwabradyny różnych sytuacjach klinicznych nie ujętych obecnie w oficjalnych wskazaniach do stosowania leku.

Częstość rytmu serca  (HR) jest  czynnikiem prognostycznym zgonu u osób zdrowych, u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, w chorobie wieńcowej  (CHW) jak również w niewydolności serca (HF). Wprowadzona ostatnio do leczenia iwabradyna charakteryzuje się selektywnością w stosunku do kanałów If, co pozwala na uniknięcie wielu działań ubocznych innych leków zwalniających czynność serca.

Tachykardia jest często obserwowana w przebiegu zawału serca.  W pilotażowym badaniu  VIVIFY (eValuation of the IntraVenous If inhibitor ivabradine after ST segment elevation mYocardial infarction) potwierdzono  bezpieczeństwo stosowania tego leku u pacjentów ze STEMI. Dodatkowo, w innym eksperymencie zaobserwowano korzystny wpływ leku na przebudowę serca w przypadku jego podania do 1-3 godzin po pierwotnej PCI.

W dekompensacji skurczowej HF zastosowanie iwabradyny poprawia sprzężenie sercowo-naczyniowe przyczyniając się do wzrostu rzutu serca oraz sprawności mięśnia sercowego. W przeprowadzonym niedawno badaniu udokumentowano, że zastosowanie blokera kanału If w ostrej  dekompensacji HF prowadziło do zwolnienia HR, a także do redukcji stężeń peptydów natriuretycznych oraz poprawy wydolności fizycznej.

Są takze opisy przypadków zastosowania iwabradyny u pacjentów z nieadekwatną tachykardią zatokową oraz odruchową tachykardią przy pionizacji. Stosowanie blokera If w tej grupie osób pozwoliło na poprawę tolerancji wysiłku i zmniejszenie nasilenia objawów. Wydaje się zatem, że iwabradyna może w przyszłości zastąpić dotychczasowe leczenie konwencjonalne.

Z badań klinicznych wynika, że bloker kanału If jest skutecznym zamiennikiem leków przeciw niedokrwiennych u pacjentów z dysfunkcją mikrokrążenia wieńcowego. U chorych z  obturacyjną chorobą płuc (POCHP) i chorobą wieńcową  trudno jest uzyskać  optymalną terapię beta blokerem. W małych badaniach klinicznych udokumentowano, że iwabradyna jest bezpieczna w grupie pacjentów z astmą i POCHP.

Na podstawie analizy badania SHIFT stwierdzono, że bloker kanału If jest także skutecznym i bezpiecznym lekiem w HF z POCHP. Przesłanki teoretyczne oraz wstępne wyniki badań wskazują dodatkowo na potencjalną przydatność iwabrydyny u pacjentów z HF z zachowaną frakcją wyrzucania. Stosowanie leku w tej grupie chorych poprawia wydolność fizyczną, a także parametry hemodynamiczne w trakcie wysiłku. Innym interesującym zastosowaniem leku jest jego podawanie w celu osiągnięcia docelowej HR przed tomografią tętnic wieńcowych.

Łącznie dostępne dane wskazują na potencjalną przydatność leku nie tylko u chorych stabilnych z HF czy też CHW, ale także w wielu innych sytuacjach klinicznych, co jednak wymaga potwierdzenia w badaniach z randomizacją.

Opracowane na podstawie: Internet / Sierpień 2014
Tomasz Rywik

0 replies on “Stosowanie iwabradyny w szczególnych sytuacjach klinicznych – perspektywy”