V.Barrios i C.Escobar – Which thiazide to choose as add-on therapy for hypertension? LINK: Integrated Blood Pressure Control 2014;7:35 (dostępny pełen tekst)
W złożonych lekach hipotensyjnych najczęściej spotyka się połączenie leku blokującego system renina-angiotensyna-aldosteron z hydrochlorotiazydem (HCTZ). Na łamach Integrated Blood Pressure Control autorzy z Hiszpanii porównują farmakokinetykę, dodatkowe mechanizmy działania, a także efekty kliniczne trzech leków moczopędnych: HCTZ, chlortalidonu i indapamidu, pod kątem ich korzyści klinicznych w terapii skojarzonej.
Hydrochlorotiazyd charakteryzuje się najkrótszym czasem działania, choć jego efekt kliniczny jest przedłużony ponad okres spadku stężenia w surowicy. W porównaniu z nim chlortalidon i indapamid cechują się istotnie dłuższym okresem działania i czasem półtrwania w surowicy. W przypadku dwóch ostatnich leków obserwuje się mniejszą częstość hipokaliemii.
Ważnym i szczególnie istotnym efektem terapii chlortalidonem i indapamidem w porównaniu z hydrochlorotiazydem jest również mniejsza częstość hipercholesterolemii i hipertrójglicerydemii. Dotyczy to również hiperurykemii i podwyższenia stężenia glukozy. Chlortalidon wykazuje również szereg właściwości określanych jako plejotropowe: działa antyoksydacyjnie, poprawia funkcję śródbłonka i zmniejsza aktywność płytek. Podobnie indapamid wpływa korzystnie na biologię ściany naczynia, poprawia funkcję śródbłonka, a także zmniejsza sztywność i tempo propagacji fali tętna w naczyniach centralnych.
Chlortalidon i indapamid w porównaniu z hydrochlorotiazydem cechuje co najmniej podobna, a w niektórych badaniach większa skuteczność hipotensyjna. Co istotne, leki te mają potwierdzoną skuteczność w redukcji poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych, w odróżnieniu hydrochlorotiazydu (chlortalidon: badania SHEP, ALLHAT; indapamid: badania ADVANCE, HYVET, PROGRESS).
Uzyskane dane wskazują na większą skuteczność chlortalidonu i indapamidu, wobec tego leki te powinny być wybierane preferencyjnie jako dodatkowe leki diuretyczne w schematach złożonej terapii hipotensyjnej.
Opracowane na podstawie: Internet / 30 lipca 2014
Marek Kowrach