C. Zugck, i wsp – Ivabradine treatment in a chronic heart failure patient cohort: symptom reduction and improvement in quality of life in clinical practice LINK: Adv Therapy online (dostępny pełen tekst)
Częstość rytmu serca (HR) jest uznanym czynnikiem ryzyka w niewydolności serca (NS). W ramach standardowej terapii pacjenci otrzymują beta adrenolityki (BB), które zwalniają HR. Niemniej jednak nierzadko, pomimo optymalnej terapii, nie udaję się zwolnić przyśpieszonego HR, a część chorych nie toleruje tej terapii z powodu objawów ubocznych.
Z badan klinicznych wynika, że stosowanie iwabradyny – leku zwalniającego częstość aktywacji węzła zatokowego, poprawia rokowanie w NS. Ostatnio opublikowano wyniki badania (INTENSIFY- PractIcal daily effectiveNess and TolEraNce of ivabradine in chronic SystolIc heart Failure in GermanY), w którym oceniano tolerancję iwabradyny u ambulatoryjnych chorych z NS, a także wpływ leku na jakość życia w okresie 4 miesięcy stosowania. Było to badanie prospektywne, otwarte.
Badaniem objęto grupę 1956 osób z NS. U wszystkich chorych ze wskazaniami do stosowania iwabradyny rejestrowano HR, nasilenie objawów NS, frakcję wyrzucania, a także stężenia peptydów natriuretycznych (BNP) oraz jakość życia i stosowaną terapię, w momencie włączenia, po 4 tygodniach, a także po 4 miesiącach.
Średni wiek badanej populacji wynosił 67 lat, około 57% stanowili mężczyźni, a średni czas obserwacji to 126 dni. W badanej grupie u około 78% stosowano BB, u 83% inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę, diuretyki u 61%, antagonistów aldosteronu u 18% a glikozydy naparstnicy u 8%. Porównując stosowane dawki leków BB stwierdzono, że osoby z niezadawalającą kontrolą HR częściej otrzymywały dawki BB w wysokości < 50% zalecanej. Do klasy NYHA II zaliczono 51,1%, a do III 37,1%, natomiast u 22,7% stwierdzono objawy dekomepensacji NS.
Najczęstszą przyczyną włączenia iwabradyny była niezadawalająca kontrola HR w trakcie stosowania BB (74,6%), zmniejszona wydolność fizyczna (43,6%), a także nietolerancja wyższych dawek BB (40,5%). Wyjściowe stężenie BNP przekraczało 400 pg/ml u 53,9% osób. Jakość życia oceniana na podstawie kwestionariusza- European quality of life-5 dimensions (EQ-5D) wynosiła 0,64.
Po 4 miesiącach leczenia iwabardyną uzyskano zwolnienie HR z 85/min do 67/min, a liczba osób z objawami dekompensacji zmniejszyła się do 5,4%. Podobnie odsetek osób z podwyższonym BNP zmniejszył się do 26,7%. Poprawiła się także wydolność fizyczna oceniana na podstawie klasyfikacji NYHA. Na zakończenie badania 24% osób było w klasie I, a 60,5 % w klasie II. Wyższa była również jakość życia odnotowana na koniec okresu obserwacji: 0,79.
W podsumowaniu autorzy stwierdzają, że stosowanie iwabardyny skutecznie zwalniało HR, a także zmniejszało nasilenie objawów NS, poprawiając jednocześnie jakość życia. Można zatem uznać, że iwabradyna stosowana w połączeniu z BB u pacjentów z NS z opieki ambulatoryjnej przyczyniła się do dalszego zmniejszenia nasilenia objawów, ograniczenia aktywacji neurohormonalnej, skutecznie redukując nadmiernie przyspieszoną HR.
Opracowane na podstawie: Internet / 27sierpnia 2014
Tomasz Rywik