M. E. Safar i J. Blacher – Thiazide-like/calcium channel blocker agents: a major combination for hypertension management LINK: Am J Cardiovasc Drugs online
Na łamach American Journal of Cardiovascular Drugs przedstawiono artykuł poglądowy uzasadniający włączenie skojarzonego leczenia diuretykiem tiazydopodobnym i blokerem kanału wapniowego jako leczenia pierwszego rzutu w nadciśnieniu tętniczym. Pogląd ten niejako idzie pod prąd ukształtowanej praktyce opierania terapii nadciśnienia tętniczego o blokery układu renina- angiotensyna-aldosteron.
Skojarzone leczenie zawierające połączeniu diuretyku z blokerem kanału wapniowego znajduje uzasadnienie zarówno w standardach europejskich i amerykańskich, a może być stosowane od początku terapii w II stopniu nadciśnienia tętniczego. Nie wszyscy chorzy z nadciśnieniem tętniczym odpowiadają istotną redukcją ciśnienia tętniczego na leki hamujące układ RAA.
Szacuje się, że około 30% osób z nadciśnieniem tętniczym należy do grupy z niską aktywnością reniny i tym samym efektywną redukcję ciśnienia tętniczego można uzyskać u nich blokerami kanałów wapniowych i diuretykami. Leki te, a szczególnie ich połączenie, poza zwykłą redukcją ciśnienia tętniczego powinny również wpływać na redukcję jego powikłań. Dostępne są badania kliniczne, które potwierdzają tę zależność.
Szczególne miejsce w tym obszarze może mieć diuretyk tiazydopodobny tj. indapamid. Ma on efektywnie redukować ciśnienie tętnicze, rozkurczać naczynia obwodowe, zwiększać podatność dużych naczyń na rozciąganie, a tym samym korzystnie wpływać na wartości centralnego ciśnienia tętniczego. Do innych korzystnych mechanizmów tego leku można zaliczyć działania antyoksydacyjne.
Podobnie blokery kanałów wapniowych naczyń, w tym amlodypinę, cechuje duża skuteczność w redukcji ciśnienia tętniczego. Podobnie jak indapamid lek ten zmniejsza wartości centralnego ciśnienia tętniczego. W próbach klinicznych, w których stosowano te leki oddzielnie obserwowano istotne statystycznie redukcje niewydolności serca, zdarzeń sercowo-naczyniowych, zabiegów naczyniowych, śmiertelności sercowo-naczyniowej i całkowitej. Redukcje ryzyka względnego tych zdarzeń zawierały się w przedziale 29%-64%.
O skuteczności połączenia indapamidu o wolnym uwalnianiu z amlodypiną w pojedynczej tabletce można się przekonać na podstawie badania EFFICIENT. W badaniu tym po 45 dniach leczenia osób z 2 lub 3 stopniem nadciśnienia tętniczego, jego właściwą kontrolę osiągnięto u 85% leczonych.
Dane powyższe przekonują, że połączenie diuretyków tiazydopodobnych z blokerami kanału wapniowego naczyń, których przedstawicielem są indapamid i amlodypina może być skuteczną i korzystną formą rozpoczęcia leczenia nadciśnienia tętniczego.
Opracowane na podstawie: Internet / 28 sierpnia 2014
Marek Kowrach