Sarah C.W. Marott i wsp – Antihypertensive treatment and risk of atrial fibrillation: a nationwide study LINK: Eur Heart J 2014;35:1205
Na łamach European Heart Journal ukazał się artykuł, w którym w populacji duńskiej autorzy ocenili zależność pomiędzy stosowaniem inhibitorów enzymu konwertującego (ACEI), blokerów receptora dla angiotensyny (ARB) i innych leków przeciwnadciśnieniowych a ryzykiem występowania migotania przedsionków.
Jego autorzy przypominają, że 6 opublikowanych badań porównujących ryzyko migotania przedsionków u chorych z nadciśnieniem leczonych ACEI lub ARB i innymi klasami leków przeciwnadciśnieniowych nie przyniosło jednoznacznego rozstrzygnięcia, czy leczenie wpływa na ryzyko migotania. Nie wiadomo, czy ewentualna redukcja ryzyka migotania przedsionków związana z leczeniem przeciwnadciśnieniowym wynika przede wszystkim z redukcji wartości ciśnienia i towarzyszących jej zmian hemodynamicznych, czy też z hamowania układu renina-angiotensyna. Nie wiadomo również, czy jeśli druga z hipotez jest prawdziwa, to czy leki te działają także u osób z nadciśnieniem, ale bez innych chorób współistniejących predysponujących do migotania przedsionków.
Aby odpowiedzieć na te pytania badacze z Danii zidentyfikowali wszystkich mieszkańców tego kraju bez migotania przedsionków, cukrzycy, choroby niedokrwiennej serca, niewydolności serca i nadczynności tarczycy, leczonych w latach 1995 do 2010 tylko jednym lekiem przeciwnadciśnieniowym i dopasowali osoby leczone ACEI w stosunku 1:1 z osobami leczonymi b-blokerami (48 658), diuretykami (69 630), antagonistami wapnia (57 646 ) i ARB (20 158). W taki sam sposób w stosunku 1:1 dobrano pary osób leczonych ARB – odpowiednio dla beta-blokerów (20 566), diuretyków (20 832), antagonistów wapnia (20 232), oraz ACEI (20 158).
Ilorazy hazardu migotania przedsionków dla ACEI i ARB wyniosły odpowiednio 0.12 (95% CI: 0.10–0.15) oraz 0.10 (0.07–0.14) w porównaniu z b-blokerami, 0.51 (0.44–0.59) oraz 0.43 (0.32–0.58) w porównaniu z diuretykami, 0.97 (0.81–1.16) oraz 0.78 (0.56–1.08) w porównaniu z antagonistami wapnia. Ryzyko udaru było w przypadku stosowania wszystkich grup leków podobne.
A zatem, zdaniem autorów kontrola układu renina-angiotensyna wydaje się odgrywać istotną rolę w ograniczaniu ryzyka migotania przedsionków w nadciśnieniu tętniczym.
Opracowane na podstawie: European Heart Journal / 7 maja 2014
Magdalena Lipczyńska