Charlotte Andersson i wsp – Beta-Blocker Therapy and Cardiac Events Among Patients With Newly Diagnosed Coronary Heart Disease LINK: J Am Coll Cardiol 2014;64:247
Randomizowane badania dowiodły, że beta-blokery zapobiegają incydentom sercowym i zmniejszają śmiertelność u chorych po zawale serca oraz u pacjentów z niewydolnością serca i dysfunkcją skurczową. Wciąż brak jest przekonujących danych pozwalających stwierdzić, czy poprawiają rokowanie w stabilnej chorobie wieńcowej bez zawału serca.
W Journal of the American College of Cardiology opublikowano na ten temat interesującą pracę. Dane pacjentów pochodziły z dużej bazy danych systemu opieki zdrowotnej z Kalifornii (Kaiser Permanente Northern California, 3.2 miliona osób). Do analizy włączono wszystkich kolejnych chorych wypisanych ze szpitali po pierwszym zdarzeniu wieńcowym (ostrym zespole wieńcowym lub rewaskularyzacji) w latach 2000 – 2008, ale tylko tych, którzy nie przyjmowali beta-blokera w roku poprzedzającym zdarzenie.
Oceniono hazard względny (hazard ratio, HR) wystąpienia 2 punktów końcowych – śmiertelności ogólnej oraz łącznie śmiertelności i hospitalizacji w powodu zawału serca. Przeanalizowano dane 26 793 pacjentów, przy czym u 19 843 zastosowano beta-bloker w czasie do 7 dni od wypisu, którego powodem było pierwsze zdarzenie wieńcowe. Średni czas obserwacji wyniósł 3.7 roku. W tym czasie 6 968 chorych miało zawał serca lub zmarło.
Hazard względny śmiertelności ogólnej u osób przyjmujących beta-bloker wyniósł 0.90 (95% granice ufności [CL]: 0.84 – 0.96), zaś HR śmiertelności i zawału łącznie 0.92 (CL: 0.87 – 0.97). Wskaźniki te były istotnie niższe wśród chorych po przebytym zawale serca w porównaniu z chorymi bez przebytego wcześniej zawału serca (HR dla śmiertelności ogólnej: 0.85 vs. 1.02, p = 0.007; HR dla śmiertelności i zawału łącznie: 0.87 vs. 1.03, p = 0.005).
Autorzy wykazali zatem, że zastosowanie beta-blokera w stabilnej chorobie wieńcowej zmniejsza ryzyko zdarzenia sercowego jedynie wśród pacjentów po przebytym wcześniej zawale, co może mieć istotne znaczenie praktyczne przy określaniu wskazań do przewlekłego stosowania tych leków.
Opracowane na podstawie: Journal of the American College of Cardiology / 11 lipca 2014
Magdalena Lipczyńska