Asher Mullard – Outcome results renew debate about diabetes drug development LINK: The Lancet Diabetes & Endocrinology 2013;1:179 (dostępny pełen tekst)
Na łamach The Lancet Diabetology and Endocrinology jeden z komentarzy redakcyjnych poświęcono bezpieczeństwu stosowania leków hipoglikemizujących. Nowe regulacje prawne zakładają, że wprowadzenie leków na rynek musi wiązać się z wykonaniem badań klinicznych potwierdzających ich bezpieczeństwo, w tym bezpieczeństwo kardiologiczne. Efekt hipoglikemizujący nie jest jedynym pożądanym działaniem nowego leku, powinien on również charakteryzować się lepszym profilem bezpieczeństwa.
W przypadku rosiglitazonu stwierdzono, że jego stosowanie wiąże się ze zwiększoną zapadalnością na zawały mięśnia sercowego, co było powodem wycofania leku z rynku w wielu krajach. Potencjalne ryzyko było wystarczającym uzasadnieniem dla zaleceń aby nowe leki hipoglikemizujące z grupy inhibitorów DPP-4 zbadać pod kątem częstości powikłań sercowo-naczyniowych.
W przeprowadzonych randomizowanych próbach klinicznych saxagliptyna (SAVOR TIMI 53) i allogliptyna (EXAMINE) nie powodowały, w porównaniu z placebo, istotnego wzrostu częstości powikłań sercowo-naczyniowych (w analizach cząstkowych saxagliptyna zwiększała częstość hospitalizacji z powodu zaostrzeń niewydolności serca). Wyniki są nieco rozczarowujące, biorąc pod uwagę fakt, że poprzednie analizy pozwalały oczekiwać korzystnego wpływu na układ sercowo-naczyniowy. Czy w związku z powyższym przyjęcie wymogu bezpieczeństwa i wykonania odpowiednich badań klinicznych nie zmniejszy innowacyjności w grupie leków wpływających na metabolizm, zastanawia się autorka komentarza.
Niezależnie od powyższych obiekcji, konieczność poznania efektów klinicznych nowych leków może tylko i wyłącznie odbyć się poprzez odpowiednie randomizowane badania kliniczne, najlepiej wieloletnie. Redukcja zdarzeń sercowo-naczyniowych dla leków hipoglikemizujących może wymagać, jak to wykazano w badaniu UKPDS, co najmniej 10-letniej perspektywy czasowej. Ujawnione wówczas w metaanalizach dużych grup chorych korzyści staną się podstawą praktykowania racjonalnej medycyny.
We wspomnianych wyżej próbach klinicznych nie obserwowano dla inhibitorów DPP-4 zwiększonej częstości zapalenia trzustki lub nowotworów trzustki. Kolejne starannie prowadzone badania pozwolą szybciej rozwiewać podobne obawy w przypadku kolejnych opracowywanych preparatów.
Opracowane na podstawie: Lancet / Listopad 2013
Marek Kowrach