P. Kapoor i A. Kapoor – Hypertension in the elderly: a reappraisal LINK: Clinical Queries Nephrology 20013;2:71
Na łamach Clinical Queries: Nephrology podsumowano dotychczasową wiedzę na temat leczenia nadciśnienia tętniczego u osób w wieku podeszłym.
Niejednoznaczność biologii wieku podeszłego wskazuje na konieczność przyjęcia dodatkowych podziałów wiekowych, np. tak jak czynią to Amerykanie na: młodszych starszych (65-74 lat), starszych starszych (75-84) i najstarszych (powyżej 85 roku życia). Większość dotychczas przeprowadzonych badań dotyczyła osób poniżej 80 roku życia, (tylko jedno badanie – HYVET objęło głównie tych, którzy przekroczyli 80 lat życia).
Jednym z istotnych elementów patofizjologii nadciśnienia, zwłaszcza w najstarszej grupy wiekowej jest zwiększający się udział nadciśnienia tętniczego skurczowego, co spowodowane jest utratą elastyczności aorty, a czego konsekwencją jest spadek perfuzji obwodowej narządów, zwłaszcza w okresie rozkurczu. Zwiększa to obciążenie serca, ale również powoduje, że granica redukcji ciśnienia tętniczego, w porównaniu z młodszą grupą wiekową, poniżej której pojawiają się niekorzystne efekty i wzrost ryzyka powikłań, jest wyższa. Wartości ciśnienia rozkurczowego powyżej 90 mm Hg są tak samo szkodliwe w analizach epidemiologicznych jak wartości ciśnienia rozkurczowego
Metaanalizy badań leczenia nadciśnienia tętniczego w wieku starszym wskazują na redukcję ryzyka udaru mózgu o 30%, epizodów wieńcowych o 23%, zgonów sercowo-naczyniowych o 18% i śmiertelności o 13%. Dane o korzyściach z terapii hipotensyjnej u osób powyżej 80 roku życia pochodzą z HYVET, gdzie stosowano leczenie oparte o diuretyk (indapamid) i inhibitor konwertazy angiotensyny (perindopril). Poza redukcją powikłań narządowych śmiertelność sercowo-naczyniowa i całkowita uległy zmniejszeniu o odpowiednio 23% i 21%. Należy nadmienić że poziom kontroli w badaniu tym ustalono na 150 mm Hg dla ciśnienia skurczowego.
Autorzy proponują, aby u większości osób w starszym wieku za cel leczenia nadciśnienia tętniczego uznać jego obniżenie do poziomu poniżej 140/90, podczas, gdy u osób w wieku powyżej 80 lat rozsądnym celem są wartości w zakresie 140-145 mm Hg dla ciśnienia skurczowego. Należy unikać korekty do poziomów <130/70-65 mm Hg. Lekami z wyboru w nadciśnieniu tętniczym są diuretyki, blokery kanału wapniowego, inhibitory konwertazy angiotensyny czy blokery angiotensyny II. Beta blokery w tej terapii powinny być stosowane przede wszystkim w sytuacji wystąpienia powikłań narządowych: choroby niedokrwiennej serca i niewydolności serca. W artykule potwierdzono funkcjonujące dla osób starszych zasady powolnej i stopniowej redukcji ciśnienia tętniczego, a także akceptacji jego wyższych wartości (tj . >150 mm Hg), jeżeli pojawiają się objawy niepożądane, a ciśnienie rozkurczowe spada poniżej 65 mm Hg.
Opracowane na podstawie: Internet / Kwiecień 2013
Marek Kowrach