Carmel M. Hughes i wsp – Improving Prescribing of Antibiotics in Long-term Care. Resistant to Change? LINK: JAMA Intern Med. 2013;173:682
Na łamach JAMA ukazał się komentarz Carmel M. Hughes i wsp. dotyczący przepisywania antybiotyków w opiece długoterminowej.
Antybiotykoterapia w ośrodkach dla przewlekle chorych jest dużym wyzwaniem. Pacjenci są zwykle osłabieni i obciążeni wieloma schorzeniami. Często leki są stosowane dłużej niż to konieczne. Problem ten jest bardzo istotny z punktu widzenia oporności na antybiotyki.
W bieżącym numerze JAMA ukazała się praca Danemana i wsp., w której przedstawiono problem nadużywania antybiotyków w opiece długoterminowej. Autorzy uzyskali dane z dużej bazy, co pozwoliło na retrospektywną ocenę przepisywania antybiotyków u około 67 000 pensjonariuszy domów opieki (mediana wieku 86 lat). Podczas jednego roku 50 061 chorych (74,8%) otrzymało antybiotyk, u 44,9% leczenie trwało powyżej 7 dni. Antybiotyki przepisywało ponad 2600 lekarzy, jednak jedynie 20% z nich było odpowiedzialnych za 79,6% terapii przekraczających tydzień. Obliczono, że gdyby lekarze skrócili czas antybiotykoterapii, całkowita ilość dni stosowania leków zmniejszyłaby się o 35% w przypadku długiego leczenia (powyżej 7 dni) i o 17% w przypadku średniego czasu stosowania.
Najczęstszym wskazaniem do włączenia antybiotyku były infekcje dróg moczowych, dróg oddechowych oraz skóry i tkanek miękkich. 35% leków stanowiły fluorochinolony drugiej i trzeciej generacji – ich powszechne stosowanie jest niepokojące ze względu na wysoką częstość powikłań infekcją Clostridium difficile (w niedawno opublikowanym badaniu obejmującym dane z Europy i Wielkiej Brytanii najczęściej stosowano amoksycylinę z kwasem klawulanowym i trimetoprim).Autorzy nie przeanalizowali najczęściej stosowanych leków o działaniu miejscowym, brak również informacji na temat przyczyn podejmowania decyzji co do wyboru antybiotyku i czasu trwania leczenia oraz dostępności wyników antybiogramu.
W poprzednich badaniach stwierdzono, że w domach opieki personel pielęgniarski często jest „siłą sprawczą” włączania antybiotyku (zwłaszcza przy objawach ze strony dróg moczowych), zdarza się to również pod wpływem presji rodziny. Antybiotykoterapia często jest rozpoczynana jako odpowiedź na niejasne objawy i kontynuowana dłużej niż to konieczne. Działania mające na celu ograniczenie nadużywania antybiotyków w opiece długoterminowej powinny być więc skierowane zarówno do lekarzy i pielęgniarek, jak i do rodzin pacjentów.
Opracowane na podstawie: Internet / 18 marca 2013
Magdalena Piątkowska