Liselotte N. Dyrbye, i wsp – Providing Primary Care in the United States: The Work No One Sees LINK: Arch Intern Med. 2012;172:1420
Wysiłki mające na celu poprawę efektywności funkcjonowania podstawowej opieki zdrowotnej muszą uwzględniać wszystkie zadania lekarzy, również te wykonywane poza czasem bezpośredniego kontaktu z chorym. W Mayo Clinic przeprowadzono pierwsze badanie empirycznie oceniające faktyczną pracę lekarzy związaną z zapewnieniem podstawowej opieki zdrowotnej.
Do badania włączono lekarzy przyjmujących pacjentów w poradni przynajmniej 2 razy w tygodniu. Spośród 82 lekarzy biorących udział w badaniu 61% stanowili mężczyźni, a średni wiek wyniósł 50,4 (odchylenie standardowe 10,2) lata. Lekarze pracowali na swoim obecnym stanowisku średnio przez 13,4 (8,8) lat. W 2010 roku przeprowadzili w sumie 89 697 wizyt ambulatoryjnych.
Wyliczono, iż w czasie typowego dnia pracy lekarz podstawowej opieki zdrowotnej zleca około 70 badań laboratoryjnych (średnio 7,4 na jednego pacjenta) , obrazowych i konsultacji, wypisuje 31 recept (2,8 na pacjenta), odpowiada na 7 wiadomości elektronicznych dotyczących leczenia chorych (0,6), a także przegląda, edytuje i podpisuje 19 elektronicznych dokumentów medycznych (1,9). Większość z wymienionych zadań wykonywana jest poza czasem poświęconym na bezpośredni kontakt z pacjentem i zajmuje istotną część dnia pracy.
Autorzy pracy podkreślają, iż w analizie nie zdołali ująć wszystkich zadań wypełnianych przez lekarzy poza przyjmowaniem pacjentów w gabinecie lekarskim, stąd prezentowane wyniki mają charakter konserwatywny. Ich zdaniem, z jednej strony zadania wykonywane przez lekarzy poza wizytami mogą potencjalnie poprawić wyniki leczenia chorych, z drugiej jednak strony powodują istotne obciążenie pracą w dużym stopniu niewidoczną i nierefundowaną. W przypadku, gdy praca lekarzy związana z zapewnieniem podstawowej opieki zdrowotnej (a wykonywana poza czasem bezpośredniego kontaktu z chorym) nie będzie odpowiednio uznawana i rozliczana, wraz ze wzrostem znaczenia podstawowej opieki zdrowotnej obciążenia lekarzy przerosną ich możliwości.
Nadmierne obciążenie prowadzi nieuchronnie do wydłużenia godzin pracy, co może stać się przyczyną wypalenia zawodowego i braku satysfakcji z pracy. Oba te zjawiska mają negatywny wpływ na odpowiedni dostęp oraz jakość zapewnianej opieki medycznej. Choć praca lekarzy rodzinnych poza wizytami pacjentów jest często niezauważalna przez płatnika i samych chorych, autorzy pracy zwracają w komentarzu uwagę na fakt, że studenci medycyny doskonale zdają sobie sprawę z istotnie większego obciążenia pracą biurową lekarzy rodzinnych w porównaniu z specjalistami innych dziedzin. Czynnik ten może więc również negatywnie wpływać na wybór tej właśnie specjalności przez młodych medyków.
Opracowane na podstawie: Jama Internal Medicine / 8 października 2012
Ewa Kowalik