Jean-Yves Reginster i wsp – Efficacy and safety of strontium ranelate in the treatment of knee osteoarthritis: results of a double-blind, randomised placebo-controlled trial LINK: Ann Rheum Dis 2012 0nline (dostępny pełen tekst)
Na łamach Annals of the Rheumatic Diseases ukazała się praca Jean-Yves’a Reginstera i wsp. dotycząca skuteczności i bezpieczeństwa stosowania ranelinianu strontu w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów kolanowych.
Choroba zwyrodnieniowa związana jest z degeneracją chrząstki i innych struktur stawu, w tym podchrzęstnej części kości. Jest najbardziej rozpowszechnioną chorobą stawów i może dotyczyć nawet 40% osób powyżej 65. roku życia. Aktualne zalecenia dotyczą głównie zmniejszania bólu i poprawy funkcjonowania poprzez strategie niefarmakologiczne, farmakologiczne oraz zabiegi operacyjne.
Ranelinian strontu jest obecnie wskazany w leczeniu osteoporozy pomenopauzalnej i może działać zarówno na chrząstkę, jak i na podchrzęstną część kości. Wykazano, że hamuje on podchrzęstną resorpcję kości i poprawia funkcję chondrocytów. W pracy przedstawiono wyniki badania SEKOIA (Strontium ranelate Efficacy in Knee OsteoarthrItis triAl).
Chorzy ze zwyrodnieniem stawów kolanowych w stopniu 2 lub 3 według Kellgrena i Lawrence’a i szerokością szpary stawowej 2,5-5 mm byli randomizowani do trzech grup – otrzymującej 1 g ranelinianu strontu na dobę (n=558), 2 g na dobę (n=566) lub placebo (n=559). Pierwotnym punktem końcowym były zmiany radiologiczne szerokości szpary stawowej, wtórnym – progresja zmian radiologicznych, ilość punktów w skali WOMAC (Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index) i ból.
Stosowania ranelinianu strontu było związane z mniejszym zwężeniem szpary stawowej oraz z mniejszą ilością przypadków progresji radiologicznej, zarówno w przypadku dawki 1 g, jak i 2 g na dobę. Dawka 2 g na dobę była związana z większą redukcją punktów w skali WOMAC (p=0,045), mniejszym bólem (p=0,065) i lepszą funkcją stawu (p=0,099). Lek był dobrze tolerowany. Stosowanie ranelinianu strontu w dawce 1 g i 2 g na dobę było związane z korzystnym działaniem na strukturę chrząstki, a w dawce 2 g na dobę dodatkowo ze zmniejszeniem objawów choroby zwyrodnieniowej.
Opracowane na podstawie: Internet / 1 listopada 2012
Magdalena Piątkowska