E.V. Nagler i wsp – Antidepressants for depression in stage 3-5 chronic kidney disease: a systematic review of pharmacokinetics, efficacy and safety with recommendations by European Renal Best Practice (ERBP)* LINK: Nephrol Dial Transplant 2012 (dostępny pełen tekst)
Zaburzenia depresyjne często współtowarzyszą chorobom przewlekłym. Problem ten dotyczy również osób z przewlekłą chorobą nerek. Szacuje się, że częstość dużej depresji w 5 okresie przewlekłej choroby nerek wynosi 14-30%.
Pacjenci z przewlekłą chorobą nerek i towarzyszącą depresją są częściej hospitalizowani, podają niższe wskaźniki jakości życia i mają gorsze rokowanie od chorych .z przewlekłą chorobą nerek bez depresji. Skuteczność leków przeciwdepresyjnych w zaawansowanych stadiach niewydolności nerek nie jest dostatecznie potwierdzona, nie zostały również przebadane schematy modyfikacji ich dawkowania.
Na łamach Nephrology, Dialysis Transplantation przedstawiono przegląd systematyczny poświęcony skuteczności, bezpieczeństwu i farmakokinetyce leków przeciwdepresyjnych w 3-5 okresie przewlekłej niewydolności nerek. Jak odnotowali jego autorzy, badania te nie były niestety przeprowadzone na odpowiednio dobranych dużych grupach pacjentów.
W pracy podkreślono brak wysokiej jakości badań randomizowanych, które wykazałyby korzyści leczenia przeciwdepresyjnego w zmniejszaniu objawów depresji w tej grupie chorych. Skuteczność takiiego leczenia sugerują wyniki kilku prospektywnych badań obserwacyjnych. Częstość działań niepożądanych była nieco zwiększona, ale większość z nich miała charakter łagodny. Redukcja dawki w omawianych stadiach niewydolności nerek jest konieczna szczególnie w przypadku selegiliny, wenlafaksyny, milnacipramu, bupropionu, reboksetyny oraz tianeptyny.
Z wynikami przeprowadzonego przeglądu korespondują rekomendacje European Renal Best Practice. Sugerują one, aby w sytuacji rozpoznania depresji na podstawie DSM-IV u osoby w stadium 3 do 5 przewlekłej choroby nerek aktywnie prowadzić leczenie przeciwdepresyjne. Po okresie 8-12 tygodni od momentu podjęcia próby leczenia należy ocenić skuteczność leczenia tak, aby nie przedłużać nieefektywnej terapii. Zalecenia proponują rozpoczynanie leczenia od inhibitorów selektywnego wychwytu serotoniny.
Opracowane na podstawie: Internet / Sierpień 2012
Marek Kowrach