Giovanni Martinotti i wsp – Agomelatine Versus Venlafaxine XR in the Treatment of Anhedonia in Major Depressive Disorder. A Pilot Study LINK: J Clin Psychopharmacol 2012;32:487
Anhedonia jest jednym z osiowych objawów depresji, a jednocześnie predyktorem gorszego rokowania w obserwacji rocznej i częstym objawem rezydualnym występującym po leczeniu. Zjawisko to wiąże się z dysfunkcją układu nagrody mózgu.
Nicola i wsp. podjęli próbę oceny skuteczności nowego leku przeciwdepresyjnego agomelatyny (AGO) w porównaniu z wenlafaxyną XR (VLX) w leczeniu anhedonii u pacjentów z ciężkimi epizodami depresyjnymi (wtórne punkty końcowe obejmowały ocenę działania przeciwdepresyjnego i przeciwlękowego wymienionych preparatów).
W porównaniu do innych leków przeciwdepresyjnych, agomelatyna charakteryzuje się nowym mechanizmem działania neurochemicznego – jest agonistą receptorów melatoninowych MT1 i MT2 oraz antagonistą receptorów serotoninowych 5-HT2C. Do pilotażowego badania włączono 60 chorych i losowo przypisano do dwóch grup: AGO (25-50 mg/d; n = 30) lub VLX (75-150mg/d, n =30). Ocenę psychopatologiczną przeprowadzano wyjściowo oraz po 8 tygodniach leczenia z użyciem skal: SHAPS (ang. Snaith Hamilton Rating Scale), HAM-D (ang. Hamilton Depression Rating Scale), HAM-A (ang. Hamilton Anxiety Rating Scale) oraz CGI (ang. Clinical Global Impression) dla oceny odpowiednio anhedonii, depresji, lęku oraz ogólnej poprawy.
W grupie chorych przyjmujących agomelatynę obserwowano istotną poprawę ocenianą w skali SHAPS (F=20,74; P<0,001), HAM-D (F=11,87; P<0,001) oraz HAM-A (F = 12,52; P<0,005) w porównaniu z oceną wyjściową. Podobnie w grupie chorych leczonych wenlafaksyną stwierdzono istotną poprawę wg skali SHAPS (F=3,27; P<0,5), HAM-D (F=18,26; P<0,001) oraz HAM-A (F=12,02; P<0,001). Zarejestrowano istotną statystycznie różnicę pomiędzy grupami w zakresie zmiany skali SHAPS – u pacjentów otrzymujących agomelatynę redukcja ta była znacząco większa. Ponadto, tylko u chorych w grupie agomelatyny rejestrowano istotną statystycznie poprawę wg skali CGI (t = 2,94; P<0,05). Nie stwierdzono natomiast istotnych różnic w proporcji pacjentów, którzy ukończyli badanie (27 osób w grupie AGO, 21 osób w grupie VLX).
W grupie VLX najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi były nudności i wymioty (n = 6), zawroty głowy (n = 2) i hipotensja (n = 3), w tym w pięciu przypadkach nudności i wymioty stały się przyczyną wycofania pacjentów z badania. Dezorientacja była przyczyną wycofania się jednego pacjenta w grupie AGO. Nie rejestrowano także istotnych klinicznie różnic pomiędzy grupami w zakresie zmian w elektrokardiogramie, parametrach hematologicznych i biochemicznych, w tym enzymów wątrobowych. Średnia zmiana masy ciała na koniec leczenia w porównaniu z wartością wyjściową wyniosła – 0,2 kg w grupie AGO oraz +1,5 w grupie VLX.
Podsumowując, w przedstawionym badaniu pilotażowym agomelatyna charakteryzowała się większą skutecznością w leczeniu anhedonii oraz podobnym działaniem przeciwdepresyjnym w porównaniu do inhibitora zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny u pacjentów z ciężkimi epizodami depresyjnymi w ośmiotygodniowym okresie leczenia.
Opracowane na podstawie: Internet / Sierpień 2012
Ewa Kowalik