N. Olson i wsp – Plasma renin activityu2013guided strategy for the management of hypertension LINK: Pharmacotherapy 2012;32:446
W artykule przeglądowym na łamach Pharmacotherapy, Nicole Olson i wsp. przedstawiają nie nową, ale dzięki rozwojowi wiedzy i technologii obecnie realną koncepcję leczenia nadciśnienia tętniczego w oparciu o jego mechanizmy patofizjologiczne.
Centralną zasadą tej koncepcji jest ocena aktywności jednego z podstawowych mechanizmów uczestniczących w regulacji ciśnienia tętniczego tj. układu renina –angiotensyna-aldosteron. Autorzy proponują, aby badać ją poprzez pomiar poziomu aktywności reninowej osocza, co staje się realne w praktyce dzięki opracowaniu prostych, dostępnych cenowo i miarodajnych testów diagnostycznych .
Wysoka i średnia aktywność oznacza, że dominującym mechanizmem w generacji nadciśnienia jest zwiększona aktywność składowych układu renina-angiotensyna-aldosteron. Lekami efektywniej obniżającymi ciśnienia tętnicze będą wówczas leki hamujące tę oś: inhibtory konwertazy angiotensyny, blokery receptorów angiotensyny, beta blokery, agoniści ośrodkowych receptorów alfa.
Niska aktywność reninowa osocza oznacza, że dominujący mechanizm w nadciśnieniu tętniczym zależy od nadmiernej wolemii. Przydatne wówczas są: tiazydopodobne leki moczopędne, antagoniści aldosteronu, blokery kanałów wapniowych i alfa blokery. Istnieją również leki o mieszanej funkcji : leki alfa/beta blokujące (np. karwedilol). Za punkt odcięcia niskiej aktywności reninowej osocza autorzy proponują wartości <0,65 ng/ml/h, za średnie wartości 0,65-6,5 ng/ml/h, za wysokie >6,5 ng/ml/h.
Dane z badań epidemiologicznych wskazują, że około 30% osób z nadciśnieniem tętniczym charakteryzuje się niskimi wartościami aktywności reninowej osocza, wiec głównym mechanizm jego rozwoju jest hiperwolemia. Wśród chorych, których często charakteryzuje nadciśnienie niskorenionowe, są osoby w wieku podeszłym i osoby rasy czarnej. Szczególnie wśród nich skuteczne są leki moczopędne i blokujące kanały wapniowe.
Zdaniem autorów, stosowanie algorytmu leczenia nadciśnienia tętniczego uwzględniającego aktywność reninową osocza może efektywniej redukować ciśnienie tętnicze i pozwoli zmniejszyć liczbę stosowanych w celu jego kontroli leków. Takie podejście terapeutyczne pozwoli również poprawić skuteczność terapii nadciśnienia opornego na leczenie. Praktyka oparta o pomiary patofizjologicznych mechanizmów regulacji ciśnienia tętniczego staje się wymogiem chwili, biorąc pod uwagę fakt, że u około 50% chorych nie udaje się go skutecznie znormalizować posługując się obowiązującymi schematami. Powszechne wprowadzenie do praktyki klinicznej pomiarów aktywności reninowej osocza wymaga jednak dalszych badań.
Opracowane na podstawie: Internet / Maj 2012
Marek Kowrach