CLARIFY Investigators – Heart Rate and Use of Beta-Blockers in Stable Outpatients with Coronary Artery Disease LINK: PLoS One 2012;7:e36284 (dostępny pełen tekst)
Częstość rytmu serca (ang. heart rate, HR) stanowi istotny czynnik ryzyka u pacjentów z chorobą wieńcową. Posiadamy jednak stosunkowo niewiele danych na temat HR (oraz stosowania leków zwalniających czynność serca, szczególnie betaadrenolityków) u chorych ze stabilną chorobą wieńcową objętych rutynową opieką kliniczną.
Celem badania CLARIFY (prospeCtive observational LongitudinAl RegIstry oF patients with stable coronary arterY disease) jest analiza HR w takiej grupie chorych, a także ustalenie czynników determinujących HR. Międzynarodowy prospektywny rejestr obejmuje pacjentów ambulatoryjnych ze stabilną chorobą wieńcową, definiowaną jako: przebyty wcześniej zawał serca lub zabieg rewaskularyzacji wieńcowej, zwężenie naczynia wieńcowego powyżej 50% lub ból w klatce piersiowej spowodowany udokumentowanym niedokrwieniem mięśnia sercowego.
W okresie od listopada 2009 roku do lipca 2010 roku do badania włączono 33 438 pacjentów w 45 krajach Europy, obu Ameryk, Środkowego Wschodu oraz regionu Azji i Pacyfiku. Większość spośród pacjentów włączonych do analizy stanowili mężczyźni (77,5%). Średni wiek chorych wyniósł 64,2 roku (odchylenie standardowe [SD] 10,5 lat). Tętno pacjentów w badaniu klinicznym wynosiło średnio 68,3 (SD 10,6) uderzeń/min., natomiast częstość rytmu serca w zapisie elektrokardiograficznym 67,2/min. (SD 11,4). Ogółem, częstość rytmu serca większą lub równą 70/min rejestrowano u 44.0% badanych.
Leki z grupy betaadrenolityków otrzymywało 75,1% pacjentów, u 14,4% stwierdzano nietolerancję lub przeciwwskazania do stosowania betablokerów. Spośród 24 910 chorych leczonych betaadrenolitykami u 41,1% chorych częstość rytmu serca wynosiła co najmniej 70/min. Wykazano istotny związek pomiędzy podwyższonymi wartościami częstości rytmu serca (70/min i więcej) a częstszym występowaniem i stopniem ciężkości dławicy piersiowej, częstszym udokumentowanym niedokrwieniem miokardium oraz brakiem stosowania leków zwalniających czynność serca.
Podsumowując, pomimo powszechnego stosowania leków betaadrenolitycznych spoczynkowa czynność serca u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową często przekracza 70/min., co wiąże się z gorszym stanem klinicznych chorych, częstszym występowaniem bólów dławicowych oraz epizodów niedokrwienia mięśnia serca. Obecnie trwają badania, czy dalsze zwalnianie HR (możliwe u wielu chorych ze stabilną chorobą wieńcową), może prowadzić do poprawy w zakresie objawów i rokowania.
Opracowane na podstawie: Internet / 3 maja 2012
Ewa Kowalik