Tamar S Polonsky i wsp – Chronic kidney disease: a coronary heart disease equivalent? LINK: Lancet, Early Online Publication
Na łamach The Lancet ukazał się komentarz Tamara S Polonsky’ego i wsp. do pracy Marcello Tonellego i wsp., dotyczącej znaczenia przewlekłej choroby nerek (PChN) jako czynnika ryzyka choroby wieńcowej.
Tonelli i wsp. w swojej analizie wykorzystali dane z kanadyjskiej bazy Alberta Kidney Disease Network i do badania włączyli 1,3 miliona uczestników nie poddawanych dializoterapii. Jako wskaźnik PChN przyjęto GFR poniżej 60 ml/min/1,73m2. Mediana czasu obserwacji wyniosła 48 miesięcy. Porównano częstość występowania zawałów serca w grupach chorych z PChN, cukrzycą i po przebytym zawale serca.
Okazało się, że ryzyko wystąpienia zawału serca u pacjentów z PChN wyniosło 6,9 na 1000 osobolat i było zbliżone do ryzyka obserwowanego u chorych z cukrzycą, wynoszącego 5,4 na 1000 osobolat. W przypadku chorych po przebytym zawale serca ryzyko było znacznie większe (18,5/1000 osobolat). W grupie chorych z PChN i GFR poniżej 45 ml/min/1,73m2 oraz ciężkim białkomoczem, ryzyko zawału wynosiło 10/1000 osobolat.Po skorygowaniu analizy o płeć, wiek i choroby towarzyszące współczynnik ryzyka zawału serca u osób z PChN okazał się jednak niższy od ryzyka obserwowanego u osób z cukrzycą lub przebytym zawałem.
A zatem, jak zauważyli Polonsky i wsp., badanie nie potwierdziło znaczenia PChN jako czynnika ryzyka równorzędnego chorobie wieńcowej. Większość ryzyka związanego z PChN wynika ze współwystępowania klasycznych czynników ryzyka. Mimo to, zdaniem autora, warto rozważyć włączenie terapii obniżającej poziom lipidów u chorych z PChN. Potwierdzają to wyniki badania SHARP, w którym wykazano, że małe dawki statyn bezpiecznie i skutecznie zapobiegają zdarzeniom sercowo-naczyniowym u chorych z PChN.
Co istotne we wcześniejszych badaniach wykazano, że współczynniki śmiertelności po zawale serca u chorych z PChN były wyższe (3,6/1000 osobolat) od obserwowanych u osób z zawałem w wywiadzie (2,7/1000 osobolat) lub cukrzycą (1,9/1000 osobolat). Wskazuje to na istotne znaczenie prewencji pierwotnej szczególnie, że pacjenci z PChN stanowią znaczny odsetek chorych z zawałem serca. Różnice w rokowaniu u chorych po zawale serca, z PChN i bez PChN, mogą wynikać między innymi ze stosowanej terapii – pacjenci z gorszą funkcją nerek rzadziej otrzymują beta-blokery, kwas acetylosalicylowy czy klopidogrel. U chorych z PChN należy ściśle monitorować stężenia lipidów, glukozy i wartości ciśnienia tętniczego, co pozwoli na spowolnienie postępu choroby i zmniejszenie śmiertelności z powodu zdarzeń sercowo-naczyniowych w tej grupie populacji.
Opracowane na podstawie: Lancet / 19 czerwca 2012
Magdalena Piątkowska