M.J. Gitlin – Antidepressants in bipolar depression: Much confusion, many questions, few answers LINK: Aust N Z J Psychiatry 2012;46:295 (dostępny pełen tekst)
W debacie na łamach Australian and New Zeland Journal of Psychiatry M.J.Gitlin poruszył temat stosowania leków przeciwdepresyjnych w chorobie afektywnej dwubiegunowej. W akademickiej dyskusji podnosi się zagadnienie braku skuteczności leków przeciwdepresyjnych u takich chorych, a także ich potencjalnej szkodliwości polegającej na zwiększeniu ryzyka wystąpienia maniakalnej fazy choroby.
Powyższe ostrzeżenia stoją w konflikcie z dość powszechną praktyką ordynowania leków przeciwdepresyjnych w fazie depresyjnej, jak również po niej, u osób z chorobą afektywną dwubiegunową. Jaką więc należy przyjąć strategię postępowania?
Niejednoznaczne i niepełne są wyniki przeprowadzonych badań, jak również wyniki ich metaanaliz. Skuteczność leków przeciwdepresyjnych nie została w nich jednoznacznie potwierdzona. W jednej z metaanaliz niewielkie korzyści leczenia lekami przeciwdepresyjnymi nie osiągnęły poziomu istotności statystycznej (Sidor and MacQueen, 2011). Również osiągnięcie i podtrzymanie remisji choroby wskazywało na nieznamienną statystycznie i niewielką skuteczność tych leków.
Podawanie leków przeciwdepresyjnych w skojarzeniu z lekami stabilizującymi nastrój nie zwiększało w krótkiej obserwacji zmiany fazy choroby dwubiegunowej. Brak danych z odpowiednich badań klinicznych nakazuje indywidualizację terapii przeciwdepresyjnej u chorych z afektywną chorobą dwubiegunową.
Przeprowadzenie prób klinicznych jak również ocena poprawy jakości życia chorych z chorobą afektywną dwubiegunową związanej z terapią lekami przeciwdepresyjnymi powinny stać się kwestią najbliższej przyszłości. Pozwoli to sformułować zasady ich stosowania w oparciu o faktyczne dowody kliniczne.
Opracowane na podstawie: Internet / Kwiecień 2012
Marek Kowrach