Ravi R. Bajaj i wsp – Use of Angiotensin-Converting Enzyme Inhibitors or Angiotensin Receptor Blockers and Cardiovascular Outcomes in Chronic Dialysis Patients: A Population-Based Cohort Study LINK: Arch Intern Med 2012;172:594
Inhibitory konwertazy angiotensyny (ang. angiotensin-converting enzyme inhibitors, ACEIs) oraz blokery receptora angiotensyny (angiotensin receptor blockers, ARBs) mają ugruntowaną pozycję w rutynowym leczeniu chorób układu sercowo-naczyniowego. Ponieważ jednak z większości randomizowanych badań klinicznych wykluczano pacjentów z zaawansowaną przewlekłą chorobą nerek, rola ACEIs/ARBs w leczeniu chorych przewlekle dializowanych pozostaje słabo zdefiniowana.
Celem omawianej pracy było ustalenie wpływu stosowania leków z grupy ACEI/ARB na redukcję śmiertelności i poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych u przewlekle dializowanych starszych pacjentów w wieku powyżej 65 lat. Przeprowadzono retrospektywną analizę kohorty pacjentów na podstawie bazy danych opieki zdrowotnej w stanie Ontario w Kanadzie.
Populację badaną stanowili chorzy powyżej 65 roku życia, dializowani przewlekle w Ontario, u których rozpoczęto leczenie ACEIs/ARBs, antagonistami kanałów wapniowych (ang. calcium channel blockers, CCBs) lub statynami w okresie od 1 lipca 1991 roku do 31 czerwca 2007 roku. Jako komparator w badaniu wybrano CCBs i statyny, ponieważ obie wymienione grupy leków nie okazały się być jednoznacznie skuteczne w tej populacji chorych. Z badania wyłączono pacjentów z brakującymi danymi demograficznymi lub danymi na temat stosowanego leczenia.
Pacjentów przyporządkowano do jednej z grupy (leczenie ACEI/ARB, CCB, statyną) i oceniano okres pięciu lat lub do 31 marca 2010 roku. Pierwotnym złożonym punktem końcowym badania była śmiertelność ogólna, hospitalizacja z powodu zawału serca, udaru mózgu, niewydolności serca lub rewaskularyzacja naczyń wieńcowych. Wtórne punkty końcowe stanowiły poszczególne komponenty złożonego pierwotnego punktu końcowego.
Zidentyfikowano 1950 pacjentów dializowanych, którzy w ustalonym czasie badania rozpoczęli terapię jednym z badanych leków. Nie stwierdzono istotnych różnic w wyjściowej charakterystyce pomiędzy analizowanymi grupami. Nie obserwowano istotnej statystycznie różnicy w czasie przeżycia wolnym od zdarzeń niepożądanych między grupami badania (p=0,12). Na podstawie analizy wieloczynnikowej stwierdzono, że stosowanie ACEIs/ARBs nie stanowiło niezależnego czynnika redukcji pierwotnego punktu końcowego (iloraz ryzyka 0,97; 95% przedział ufności 0,84-1,13) lub wtórnych punktów końcowych, w porównaniu ze stosowaniem CCB. Podobne wyniki uzyskano porównując grupę leczoną ACEI/ARB z grupą, w której stosowano statynę.
Terapia lekami z grupy ACEI/ARB może zatem nie wywierać dodatkowego korzystnego wpływu na redukcję zdarzeń sercowo-naczyniowych u pacjentów przewlekle dializowanych. Możliwe, że w porównaniu z chorymi z prawidłową funkcją nerek, chorzy dializowani nie odnoszą takiej samej korzyści ze stosowania ACEI/ARB. Konieczne jest przeprowadzenie dużego randomizowanego badania w celu ostatecznego ustalenia roli ACEIs/ARBs u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek.
Opracowane na podstawie: Jama Internal Medicine / 9 kwietnia 2012
Ewa Kowalik