Ximing Li i wsp – Is angiotensin-converting enzyme inhibitor appropriate for contrast-inducednephropathy? A meta-analysis about this field LINK: Int J Cardiol 2012
Nefropatia pokontrastowa jest trzecią z kolei przyczyną wewnątrzszpitalnej ostrej niewydolności nerek. Rola inhibitorów konwertazy angiotensyny (ang. angiotensin-converting enzyme inhibitors, ACEI) w zapobieganiu nefropatii pokontrastowej nie została do końca określona. Istnieją dowody przemawiające zarówno za jak i przeciw nefroprotekcyjnemu działaniu ACEI w rozwoju nefropatii pokontrastowej.
Li i wsp. przeprowadzili metaanalizę badań klinicznych oceniających stosowanie ACEI w nefropatii pokontrastowej. Dokonano przeglądu badań opublikowanych w PubMed, MEDLINE oraz Cochrane Central Register of Controlled Trials do listopada 2011 roku. Pierwotnym punktem końcowym metaanalizy było wystąpienie nefropatii pokontrastowej oraz zmiana stężenia kreatyniny po zabiegu w porównaniu z wartością wyjściową. Przeprowadzono także osobną metaanalizę danych dla chorych z cukrzycą.
Kryteria włączenia do metaanalizy stanowiły: 1) rodzaj badania – badanie randomizowane z grupą kontrolną; 2) interwencja – ACEI vs kontrola; 3) populacja – pacjenci poddani angiografii; 4) wynik – zdefiniowana nefropatia pokontrastowa. Zidentyfikowano 7 randomizowanych badań kontrolnych, w których wzięło udział 792 pacjentów poddanych angiografii wewnątrznaczyniowej, w tym 297 chorych z cukrzycą.
Iloraz szans wystąpienia nefropatii pokontrastowej obliczony z użyciem modelu efektów stałych wyniósł 0,62 (95% CI 0,37-1,03; p=0,06), co wskazuje na trend w kierunku redukcji nefropatii pokontrastowej przy pomocy ACEI. Stwierdzono umiarkowaną heterogeniczność analizowanych badań. Różnica zmiany stężenia kreatyniny pomiędzy ACEI a grupą kontrolną (obliczona z użyciem modelu efektów losowych) wyniosła -0,07 mg/dl (95% CI od -0,1 do -0,04; p<0,01) na korzyść stosowania ACEI. Przedstawione wyniki wymagają ostrożnej interpretacji z uwagi na dostępność danych (jedynie z 6 badań) oraz ich istotną heterogeniczność.
W podgrupie chorych z cukrzycą iloraz szans obliczony przy założeniu modelu efektów losowych wyniósł 0,21 (95% CI 0,06-0,71; p=0,01) przy umiarkowanej heterogeniczności badań, co sugeruje istotne zmniejszenie częstości występowania nefropatii pokontrastowej w grupie chorych z cukrzycą otrzymujących ACEI.
Autorzy metanalizy podkreślają, że wyniki wskazujące na skuteczność ACEI w zapobieganiu nefropatii pokontrastowej pochodzą głównie z małych badań o słabej jakości. Ograniczenie na tym polu stanowi także fakt, iż żadne z badań nie zostało zaprojektowane dla oceny wyników klinicznych (takich jak konieczność dializoterapii, rozwój niewydolności serca lub śmiertelność całkowita). Konieczne jest również przeprowadzenie większej ilości badań oceniających skuteczność różnych protokołów nawodnienia chorych przed zabiegami angiografii.
Opracowane na podstawie: Internet / Marzec 2012
Ewa Kowalik