L. Gray i wsp – Body weight in early and mid-adulthood in relation to subsequent coronary heart disease mortality: 80-year follow-up in the Harvard Alumni Study LINK: Arch Intern Med. 2011;171:1768
W ramach doniesień obserwacyjnych na łamach Archives of Internal Medicine zaprezentowano pracę, w której w latach 1916-1950 zebrano informacje o stanie zdrowia studentów Uniwersytetu Harvarda, a następnie na podstawie wysłanych kwestionariuszy uzupełniono je (już u absolwentów Uniwersytetu) w latach 1962-1966. W toku dalszej obserwacji uzyskano również dane o zgonach i ich przyczynach.
W ten sposób, można było przeanalizować przez maksymalnie 82,5 roku, losy 18 995 mężczyzn i ocenić niezależny wpływy BMI określonego dla wczesnej dorosłości i BMI dla średniego wieku badanych na śmiertelność wieńcową. W tym okresie odnotowano 2025 zgonów wieńcowych.
We wstępnej analizie statystycznej wykazano, że otyłość we wczesnym okresie życia dorosłego zwiększała w dalszej obserwacji prawie dwukrotnie ryzyko zgonu wieńcowego. Wzrost ryzyka przybierał liniowy charakter wraz z narastającym wskaźnikiem BMI.
Również nieprawidłowy wskaźnik BMI oznaczony w średnim wieku badanych zwiększał ryzyko zgonu wieńcowego. Co bardzo ważne, umieszczenie w modelu statystycznych dwóch skorelowanych wskaźników BMI niwelowało zależność między otyłością stwierdzaną we wczesnej dorosłości a zgonami wieńcowymi.
Jak zauważają autorzy pracy, brak jednoznacznej zależności między otyłością u młodych osób a przyszłym ryzykiem zdarzeń wieńcowych po uwzględnieniu wskaźnika BMI w wieku średnim, może świadczyć o tym, że osoby z nadwagą lub otyłością w młodości mogą obniżyć swoje ryzyko poprzez zmniejszenie wagi w latach późniejszych. Nigdy nie jest zatem za późno na prozdrowotne zmiany stylu życia.
Opracowane na podstawie: Jama Internal Medicine / 24 października 2011
Marek Kowrach