Thomas Unger i wsp – Therapeutic perspectives in hypertension: novel means for reninu2013angiotensinu2013aldosterone system modulation and emerging device-based approaches LINK: Eur Heart J 2011;32:2739 (dostępny pełen tekst)
Konwencjonalne leki przeciwnadciśnieniowe (antagoniści układu renina-angiotensyna-aldosteron, diuretyki, beta-blokery i blokery kanału wapniowego) nie zawsze pozwalają na normalizację ciśnienia u pacjentów z chorobą nadciśnieniową. Nadciśnienie oporne pozostaje istotnym problemem dla lekarzy na całym świecie. Warto zatem zapoznać się z przedstawionym na łamach European Heart Journal artykułem przedstawiającym wyniki prac nad nowymi lekami i interwencjami mającymi pomóc w leczeniu opornego nadciśnienia tętniczego.
Jedną z nowych dróg leczenia nadciśnienia może być suplementacja renalazy. Jest to niedawno odkryta (2005) nerkopochodna białkowa peptydaza katecholamin. Spadek jej poziomu lub jej brak u zwierząt eksperymentalnych związany jest m.in. ze wzrostem poziomu katecholamin i wysokości ciśnienia tętniczego, a także podatności na niedokrwienie mięśnia sercowego. Podawanie rekombinowanej renelazy zapobiega tym procesom w badaniach eksperymentalnych.
Kolejnymi badanymi substancjami są inhibitory wazopeptydazy. Jednym z najlepiej zbadanych jest omapatrilat, który obniża ciśnienie zarówno w badaniach eksperymentalnych jak i klinicznych. Badania nad nim przerwano jednak ze względu na dużą częstość występowania obrzęku naczynioruchowego. Kolejna generacja leków – antagoniści receptora angiotensyny/inhibitory neprilizyny – ARNI mają być lepiej tolerowani.
Leki z grupy antagonistów endoteliny znalazły zastosowanie w leczeniu tętniczego nadciśnienia płucnego. Ich przyszłość w leczeniu nadciśnienia systemowego nie wydaje się tak dobra ze względu na istotne objawy uboczne – retencję sodu i wody, obrzęki obwodowe, potencjalne działania teratogenne. W leczeniu opornego nadciśnienia znalazły natomiast zastosowanie leki z grupy antagonistów aldosteronu (inhibitory syntazy aldosteronu i nowe selektywne blokery receptora mineralokortykoidowego). Niedawno zaobserwowano, że niektóre blokery kanału Ca2+ (pochodne dihydropirydyny, takie jak nimodipina) są jednocześnie antagonistami receptora mineralokortykoidowego . W opracowaniu jest kilka preparatów mających hamować aktywność syntazy aldosteronu (CYP11B2), takich jak np. fadrozol.
Wśród niefarmakologicznych interwencji zainteresowanie budzą szczepionki, interwencje genetyczne (wyłącznie na poziomie eksperymentalnym), techniki kontrolowanego oddychania i wreszcie budzące największe nadzieje zabiegi odnerwienia tętnic nerkowych (przezskórne zabiegi ablacji prądem o częstotliwości radiowej włókien współczulnych nerek okazały się skutecznie obniżać wartości ciśnienia m.in. w badaniu Symplicity-2). Niezależnie od mnogości toczących się badań autorzy artykułu zauważają, że postępy w leczeniu nadciśnienia są dość powolne i problem nadciśnienia opornego pozostaje nierozwiązany. Nie wiadomo, która z dróg pozwoli ostatecznie rozwiązać problem skutecznej terapii nadciśnienia tętniczego.
Opracowane na podstawie: European Heart Journal / 22 listopada 2011
Magdalena Lipczyńska