Peter S. Sever i Franz H. Messerli – Hypertension management 2011: optimal combination therapy LINK: Eur Heart J online
Na łamach European Heart Journal ukazał się komentarz Severa i Messerliego poświęcony stosowaniu kombinacji lekowych w terapii nadciśnienia tętniczego. Jego autorzy przypominają, że w niedawnej meta-analizie kontrolowanych placebo badań z zastosowaniem monoterapii w nadciśnieniu tętniczym średnia (skorygowana względem placebo) reakcja na podanie pojedynczego leku hipotensyjnego wynosiła 9.1 mm Hg dla skurczowego i 5.5 mm Hg dla rozkurczowego ciśnienia tętniczego, przy znacznych różnicach indywidualnych od spadków o 20–30 mmHg ciśnienia skurczowego do nawet niewielkiego wzrostu ciśnienia.
Przykładowo jeśli nadciśnienie spowodowane jest przede wszystkim aktywacją układu RAAS, w przebiegu zwężenia tętnicy nerkowej, po podaniu inhibitorów ACE można spodziewać się dużego spadku ciśnienia. Leki z tej samej grupy mogą mieć z kolei niewielki wpływ na wartości ciśnienia u osób starszych i chorych pochodzenia afrykańskiego, u których aktywność RAAS jest niewielka.
Generalnie monoterapia stosunkowo rzadko pozwala uzyskać zadowalającą redukcję wartości ciśnienia tętniczego. W aktualnych zaleceniach europejskich proponuje się rozpoczynanie od kombinacji leków u chorych z licznymi czynnikami ryzyka, uszkodzeniem narządów docelowych, chorobą nerek, cukrzycą lub chorobą układu sercowo-naczyniowego.
Sever i Messerli proponują, aby leczenie kombinacją leków rozpocząć, jeśli wartości ciśnienia tętniczego u chorego o ponad 20/10 mm Hg przekraczają przyjęte docelowe wartości ciśnienia. Za preferowane kombinacje leków autorzy uznają połączenie inhibitora ACE z diuretykiem, ARB z diuretykiem oraz inhibitora ACE lub ARB z blokerem kanału wapniowego. Wśród diuretyków przewagę nad hydrochlorotiazydem wydają się mieć indapamid i chlortalidon. Skutecznym połączeniem w badaniu Hypertension in the Very Elderly Study okazał się indapamid z peryndoprylem.
Do połączeń nieakceptowanych należy podwójna blokada układu RAAS ( połączenia inhibitora ACE z ARB, inhibitora reniny z ARB lub z inhibitorem ACE). Niewskazane jest także łączenie beta-blokera z niedihydropirydynowym blokerem kanału wapniowego. Połączenie inhibitora układu RAAS z beta-blokerem stosowane jest po zawale lub w niewydolności serca, natomiast jako leczenie hipotensyjne per se taka kombinacja leków nie jest skuteczna. .
Opracowane na podstawie: European Heart Journal / 22 czerwca 201
Magdalena Lipczyńska