Ivana Lazich i George Bakris – Initial combination antihypertensives: let’s ACCELERATE LINK: Lancet 2011;377:278
W The Lancet warto zwrócić uwagę na krótki artykuł przeglądowy podsumowujący aktualną wiedzę na temat skuteczności monoterapii i terapii skojarzoneji w nadciśnieniu tętniczym. Wyniki badań z ostatnich lat umacniają przekonanie o tym, że monoterapia jest niewystarczająca do uzyskania prawidłowej kontroli ciśnienia u większości osób.
W badaniu ALLHAT, podanie jednego leku przełożyło się na normalizację ciśnienia jedynie u co czwartego z 33000 uczestników. W tym i innych badaniach, podczas monoterapii obserwowano częstsze występowanie incydentów sercowo-naczyniowych. Ostatnie doniesienia potwierdzają wartość leczenia skojarzonego jako terapii pierwszego rzutu w nadciśnieniu.
W projekcie SHIELD, zastosowanie amlodypiny z benazeprilem pozwoliło na szybkie uzyskanie docelowych wartości ciśnienia, z niewielkim ryzykiem działań niepożądanych, u osób z nadciśnieniem i cukrzycą typu 2. Autorzy większego badania – ACCELERATE – zrekrutowali 1254 niewyselekcjonowanych osób z nadciśnieniem, a okres obserwacji wynosił 32 tygodnie. W grupie z leczeniem skojarzonym polegającym na stosowaniu aliskirenu i amlodypiny, odsetek osób, u których uzyskano docelowe wartości ciśnienia po 8 i 16 tygodniach był znamiennie większy niż w grupach, w których podawano oba leki w monoterapii. W grupie z leczeniem skojarzonym normalizacja ciśnienia następowała znamiennie wcześniej, a średnia różnica pod względem wartości ciśnienia w porównaniu z grupami z monoterapią po 32 tygodniach wynosiła co najmniej 2.5 mm Hg.
Zdaniem autorów, wnioski z powyższych prac powinny przełożyć się na zmianę zaleceń dotyczących leczenia nadciśnienia. Leczenie skojarzone powinno być postępowaniem z wyboru u wszystkich osób, u których pomimo zmiany stylu życia ciśnienie tętnicze przekracza 150/90 mm Hg.
Opracowane na podstawie: Lancet / 22 stycznia 2011
Krzysztof Kurek