J.Graf – Analgesic use in the elderly LINK: Arch Intern Med 2010;170:1976
Komentarz redakcyjny na łamach Archives of Internal Medicine poświęcono różnym formom leczenia przewlekłych zespołów bólowych . Problem ten np. wg danych z południowej Szwecji może dotyczyć 43% populacji, a jest szczególnie duży u osób w wieku podeszłym. U znaczącej części tych chorych nie zostało postawione swoiste rozpoznanie i leczenie ma z konieczności charakter czysto objawowy.
Bezpieczeństwo takiej terapii odgrywa więc ważną rolę, przy podejmowaniu decyzji. Zwłaszcza w USA panuje przekonanie, że w porównaniu z niesterydowymi lekami przeciwzapalnymi opioidy są nie tylko bardziej skuteczne, ale także mniej szkodliwe. Barierę dla ich powszechnego stosowania stanowi jednak obawa pacjentów przed uzależnieniem.
Jak wynika z publikacji w Archives of Internal Medicine należy obawiać się nie tylko (i nie przede wszystkim) uzależnienia. W tym samym numerze czasopisma opublikowano bowiem dane dotyczące stosowania niesterydowych leków przeciwzapalnych, koksybów lub opioidów u osób z chorobą zwyrodnieniową stawów lub reumatoidalnym zapaleniem stawów. Wbrew powszechnej opinii autorzy odnotowali istotnie zwiększone wskaźniki chorobowości i śmiertelności u osób leczonych opioidami. W szczególności, u chorych leczonych opioidami istotnie wzrosło ryzyko złamań (3-krotnie kości udowej i miednicy, 9- krotnie kości ramiennej , 4-5 -krotnie ryzyko złamania złożonego). Ryzyko zawału serca, w porównaniu do niesterydowych leków przeciwzapalnych, wzrosło około 2,25 krotnie i było większe niż w przypadku koksybów. Dodatkowo 1,85 krotnie zwiększyło się ryzyko zgonu niezależnie od przyczyny.
Nie można więc w chwili obecnej wskazać najbezpieczniejszej formy leczenia przeciwbólowego. W każdym momencie terapia ta powinna być indywidualizowana i uwzględniać obowiązujące standardy leczenia bólu proponowane przez towarzystwa naukowe.
Opracowane na podstawie: Jama Internal Medicine / 13 grudnia 2010
Marek Kowrach