Hiddo J. Lambers Heerspink i wsp – Effects of a fixed combination of perindopril and indapamide in patients with type 2 diabetes and chronic kidney disease LINK: Europ Heart J 2010;31:2888
Inhibitory ACE I leki moczopędne obniżają ciśnienie tętnicze i zmniejszają albuminurię – dwa istotne czynniki ryzyka progresji choroby nerek i choroby wieńcowej . Ponieważ chorzy z cukrzycą typu 2 i przewlekłą chorobą nerek (CKD) (definiowaną za pomocą obniżonej szacowanej prędkości filtracji kłębkowej lub zwiększonej albuminurii) są bardziej zagrożeni powikłaniami nerkowymi i sercowo-naczyniowymi, korzyści płynące z łącznego stosowania inhibitorów ACE i diuretyków powinny być u nich większe niż u osób bez CKD. Danych takich jest jednak stosunkowo niewiele.
W badaniu Action in Diabetes and Vascular disease: preterAx and diamicroN-MR Controlled Evaluation (ADVANCE) oceniano wpływ rutynowego podawania stałej kombinacji peryndoprylu z indapamidem na rokowanie sercowo-naczyniowe i nerkowe u chorych z cukrzycą typu 2 I podwyższonym ryzykiem sercowo-naczyniowym. W badaniu wzięła udział duża grupa chorych z CKD o różnym stopniu zaawansowania (definiowanym za pomocą klasyfikacji Kidney Disease Outcome Quality Initiative – KDOQI).
W prezentowanej na łamach European Heart Journal analizie post hoc badania ADVANCE jej autorzy oceniali czy stadium CKD miało wpływ na skuteczność peryndoprylu–indapamidu (4 mg/1.25 mg) w zapobieganiu zdarzeniom nerkowym i sercowo-naczyniowym (zgon sercowo-naczyniowy, zawał serca lub udar mózgowy). W ADVANCE wzięło udział 10 640 chorych, z których 6125 nie miało CKD, 2482 zaklasyfikowano do stadium 1 lub 2 CKD, a 2033 do stadium ≥3 CKD.
Badacze wykazali, iż relatywna skuteczność leczenia w odniesieniu do poważnych incydentów sercowo-naczyniowych była podobna w przypadku wszystkich stadiów CKD, co w praktyce oznaczało dwukrotnie większe bezwzględne korzyści płynące z leczenia w ≥3 stadium CKD, w porównaniu z chorymi bez CKD.
Aktywne leczenie zapobiegało 12 incydentom sercowo-naczyniowym w grupie 1000 chorych w stadium ≥3 CKD, leczonych przez 5 lat. W grupie bez CKD aktywne leczenie zapobiegało w tym samym okresie 6 incydentom sercowo-naczyniowym.
Podsumowując: korzystny wpływ rutynowego leczenia stałym połączeniem peryndoprylu z indapamidem u chorych z cukrzycą typu 2 można odnotować we wszystkich stadiach CKD. Bezwzględna redukcja ryzyka jest u chorych z CKD większa niż u chorych bez CKD, co wskazuje na znaczenie leczenia hipotensyjnego w tej populacji.
Opracowane na podstawie: European Heart Journal / Grudzień 2010
Magdalena Lipczyńska